ലിയു ത്‌സുങ്ങ്‌-യുവാൻ (773-819)

പുഴമഞ്ഞ്‌

ഒരുനൂറുമലകളു-
ണ്ടൊരുകുഞ്ഞുകിളിയില്ല-
ഒരായിരം പാതകളു-
ണ്ടൊരു ചോടിൻ പാടില്ല-
ഒരു കൊച്ചുതോണി,
ഒരു മുളംതൊപ്പി,
പുഴമഞ്ഞിൽ ചൂണ്ടയിടും
ഒരു വൃദ്ധരൂപം.


അരുവിക്കരെത്താമസം

എൻ വേവലാതികളായിരുന്നിത്രനാൾ
തൊപ്പിയും, പട്ട,മധികാരവും.
ഭ്രഷ്ടനായിക്കാട്ടുമൂലയിലിന്നു ഞാൻ
തുഷ്ടനായ്‌ കാലം കഴിച്ചിടുന്നേൻ;
നട്ടുകൊയ്യുന്നവരെന്നയൽവാസികൾ,
കുന്നുകൾ, കാടുകൾ ആതിഥേയർ.
കാലേയെഴുന്നേറ്റു മഞ്ഞണിപ്പുല്ലുകൾ
ചേരും നിലം ഞാനുഴുതിടുന്നേൻ,
സന്ധ്യയ്ക്കു തോണിയിറക്കിയരുവിതൻ
സ്വച്ഛമാം ധാര മുറിച്ചിടുന്നേൻ.
അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും സഞ്ചാരം ചെയ്‌വു ഞാ-
നില്ലെന്നെതിരേ വരാനൊരാളും.
പിന്നെയോ, ദീർഘമാം കാവ്യമൊന്നുണ്ടാക്കി
നീലവാനം നോക്കിപ്പാടിടുന്നേൻ.