കാവിനുള്ളിലെ വെളിമ്പുറത്തു നിശബ്ദതയ്ക്കു കാതു കൊടുത്തു നില്ക്കുമ്പോൾ ഒരു മരക്കുറ്റിയ്ക്കു മേൽ ഒരുറുമ്പിനെ ഞാൻ കണ്ടു; ഒരുറുമ്പുജീവിതത്തിലെ പ്രാതികൂല്യങ്ങളോടു മല്ലടിക്കുകയാണത്; ഉറുമ്പുലോകത്തെ ഒരറ്റത്തു നിന്ന് ഉറുമ്പുലോകത്തെ മറ്റൊരറ്റത്തേക്ക് ഒരു തുണ്ടു ഭക്ഷണം ചുമന്നുകൊണ്ടുപോവുക എന്ന ദൌത്യം നിറവേറ്റുകയാണത്; പക്ഷേ ഉറുമ്പു താങ്ങിയെടുത്തുകൊണ്ടുപോകുന്ന വസ്തുവിന്റെ വലിപ്പക്കുറവു കാരണവും എന്റെ കണ്ണുകളുടെ സൂക്ഷ്മതക്കുറവു കാരണവും എനിക്കൊട്ടും തീർച്ചയാക്കാനാകുന്നില്ല, ഒരു തുണ്ടു ഭക്ഷണത്തിനു പകരം അത് ഷേക്സ്പിയറുടെ സമാഹൃതകൃതികളുടെ ഒരു കുഞ്ഞുപതിപ്പാണോയെന്ന്; അല്ലെങ്കിൽ ഓവിഡിന്റെ മെറ്റമോർഫോസിസിന്റെ പുതിയൊരു വിവർത്തനമാണോയെന്ന്; അല്ലെങ്കിൽ സെർവാന്റെസിന്റെ ഡോൺ ക്വിക്സോട്ട് ആയിക്കൂടേ? അതത്ര നമ്മെ അമ്പരപ്പിക്കണമെന്നുമില്ല, ഒരുറുമ്പിന്റെ ജീവിതം, സംക്ഷിപ്തമായി പറഞ്ഞാൽ, രാക്ഷസന്മാരെന്നു തോന്നിക്കുന്ന കാറ്റാടിമില്ലുകളോടുള്ള നിരന്തരയുദ്ധമല്ലാതൊന്നുമല്ലെന്നോർക്കുമ്പോൾ.
ഉറുമ്പിന്റെ വായനാവിഭവത്തെക്കുറിച്ച് ഈവിധം ആലോചിച്ചുനില്ക്കെ, ഞാൻ ഓർത്തുപോവുകയാണ്‌, കുട്ടിയായിരിക്കുമ്പോൾ വീടിന്റെ മട്ടുപ്പാവിലൂടെ അവന്റെ ജാതിക്കാരുടെ യാത്രയെ ഒരു ഭൂതക്കണ്ണാടി വച്ചു ഞാൻ വിഘാതപ്പെടുത്തിയിരുന്നു; അതു പക്ഷേ, അവർ വായിക്കുന്നതെന്താണെന്നു കണ്ടുപിടിക്കാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നില്ല; ഫിസിക്സ് ക്ളാസ്സിൽ വച്ചു ഞാൻ പഠിച്ച ഒരവകാശവാദത്തിന്റെ സത്യാവസ്ഥ ഉറപ്പു വരുത്താൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു: അതെന്താണെന്നാൽ, ഉറുമ്പിനെ കേന്ദ്രബിന്ദുവാക്കി സൂര്യരശ്മികളെ ഒരു പ്രത്യേകതരത്തിൽ സഞ്ചയിച്ചാൽ ഒരു മൊരിഞ്ഞ നിർവ്വാണത്തിലേക്ക് നിങ്ങൾക്കതിനെ നേരേ കടത്തിവിടാമെന്ന്. രാക്ഷസന്മാർ ശരിക്കുമുണ്ട്, ഒരുറുമ്പിന്റെ ജീവിതത്തിലെങ്കിലും.
Bernd Lichtenberg ജർമ്മൻ തിരക്കഥാകൃത്തും സംവിധായകനും.
No comments:
Post a Comment