ഈ വെളിച്ചത്തിന്റെ വിളുമ്പിൽ,
സന്ധ്യയുടെ നേരതിരിൽ,
രണ്ടു കാലങ്ങൾ സന്ധിക്കുമവിടെ,
രാവും പകലുമല്ലാത്തവിടെ,
ഇന്നും നാളെയുമല്ലാത്തവിടെ,
ഒരു നിമിഷം നിത്യതയും
മറുനിമിഷം വെറും പുകയുമാവുമവിടെ-
ഈ വെളിച്ചത്തിന്റെ വിളുമ്പിൽ
ഒരു നിമിഷം, രണ്ടു നിമിഷമല്ലെങ്കിൽ,
നിന്റെ ചുണ്ടുകളുടെ മിന്നായം ഞാൻ കണ്ടു,
നിന്റെ കൈകളുടെ വളകിലുക്കം ഞാൻ കേട്ടു.
അതായിരുന്നു നമ്മുടെ സംഗമം:
അതു പൂർണ്ണസത്യമായിരുന്നില്ല,
അതാകെ വ്യാജവുമായിരുന്നില്ല.
എന്തിനു കരയണം, എന്തിനു പഴിക്കണം?
എന്തിനതിനെപ്പറ്റി നുണകൾ നാം പറയണം?
നിന്റെ സാഗരനയനങ്ങളിൽ സൂര്യനസ്തമിക്കുമ്പോൾ
വീടുള്ളവർ സുഖം പറ്റിക്കിടന്നുറങ്ങും,
സഞ്ചാരി വീണ്ടും വഴിയിലേക്കിറങ്ങും.
1963
Ye dhoop kinara, shaam dhale
milte hain dono waqt jahaan
jo raat na din, jo aaj na kal
pal bhar ko amar, pal bhar mein dhuaan
is dhoop kinare, pal do pal
honton ki lapak
baahon ki chhanak
ye mel hamara jhoot na sach
kyon raaz karo, kyon dosh dharo
kis kaaran jhooti baat karo
jab teri samandar aankhon mein
is shaam ka sooraj doobega
sukh so’enge ghar dar wale
aur raahi apni raah lega
No comments:
Post a Comment