ആണിന്റെയുടലിൽ, മുടിയിൽ, കണ്ണുകളിൽ
മഴയുടെ വിരലോടുമ്പോലെയായിരുന്നു അവൾ.
അങ്ങനെയുലാത്തുന്നതിന്റെയാനന്ദം
അയാളെ വന്നാശ്ചര്യപ്പെടുത്തിയതുമപ്പോൾ:
ഒരു ചണ്ഡവാതത്തിന്റെ പ്രണയത്തോടയാളെരിയുന്നു,
അയാൾ പാടുന്നു, ചിരിക്കുന്നു, അതെനിക്കറിയാം;
തിരിച്ചുനടക്കുമ്പോൾപ്പക്ഷേ അയാൾ മറക്കുന്നു,
അവളുടെ ‘ഇനിപ്പോകൂ’ ഞാൻ മറക്കില്ലെന്നപോലെ.
എനിക്കും ആ ധന്യമായ മഴയ്ക്കുമിടയിൽ
ആ വാക്കുകളൊരു വാതിൽ കൊട്ടിയടച്ചു,
മുമ്പൊരിക്കലുമതടഞ്ഞിരുന്നില്ല,
ഇനിയൊരിക്കലുമതു തുറക്കുകയുമില്ല.
No comments:
Post a Comment