"സിമിത്തേരിവിലാസം മദ്യശാല! വിചിത്രമായ പേരു തന്നെ!" നമ്മുടെ സഞ്ചാരി സ്വയം പറഞ്ഞു."എന്നാലെന്താ, ദാഹം തോന്നാൻ അതു ധാരാളം! ഹൊറേസിന്റെയും എപ്പിക്യൂറസിന്റെ കവിശിഷ്യന്മാരുടെയും ആരാധകനാണ് ഉടമസ്ഥനെന്നതിൽ സംശയിക്കാനില്ല. എന്നല്ല, പുരാതന ഈജിപ്ഷ്യന്മാരുടെ ദാർശനികബുദ്ധി പരിചയമായ ആളായിരുന്നു ചങ്ങാതി എന്നും വരാം; ഒരസ്ഥികൂടമോ, മനുഷ്യായുസ്സിന്റെ ഹ്രസ്വത സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഏതെങ്കിലുമൊരു പ്രതീകമോ കാണുമല്ലോ അവരുടെ ഏതുത്സവത്തിനും പൂർണ്ണത നൽകാൻ!"
അയാൾ കയറിച്ചെന്ന് ഒരു ഗ്ലാസ് ബിയർ വാങ്ങി ശവകുടീരങ്ങളെ നോക്കിയിരുന്ന് അതു മൊത്തിക്കുടിച്ചു; എന്നിട്ട് ഒരു ചുരുട്ടെടുത്തു പുകച്ചു. പിന്നെ പെട്ടെന്നൊരു കൗതുകത്തിന്റെ പുറത്ത് അയാൾ സിമിത്തേരിക്കുള്ളിലേക്കു കയ്യറിച്ചെന്നു; തഴച്ചുവളർന്ന പുല്ലുകൾക്കു മേൽ സൂര്യന്റെ രാജ്യഭാരമാണവിടെ.
ആ തിമിർത്ത വെയിലും ചൂടും കണ്ടാൽ മണ്ണിനടിയിലെ ജീർണ്ണത കുടിച്ചുതെഴുത്ത പൂക്കളുടെ മനോഹരമായ പരവതാനിക്കു മേൽ കുടിച്ചുമത്തനായ സൂര്യൻ കിടന്നുരുളുകയാണെന്നു പറയാൻ നിങ്ങൾക്കു തോന്നിപ്പോവും. ജീവന്റെ സ്ഫുടമർമ്മരം അവിടെയെങ്ങും നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു; അടുത്തുള്ള ഷൂട്ടിംഗ് റേഞ്ചിൽ നിന്ന് വെടിപൊട്ടുന്ന ശബ്ദങ്ങൾ സ്വരം താഴ്ത്തിയ ഒരു സിംഫണിക്കിടയിൽ ഷാമ്പൈൻ കുപ്പികളുടെ കോർക്കുകൾ തെറിക്കുന്നതുപോലെ ഇടയ്ക്കിടെ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.
1 comment:
കത്തുന്ന അര്ത്ഥതലങ്ങള് കൊണ്ടു സമ്പുഷ്ടമായ
വാക്കുകള്...
സെമിത്തേരികള് നിശബ്ദതയുടെ താവളമെങ്കിലും
അതില് മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന
ശബ്ദം
കൊടുമ്പിരി കൊള്ളുമ്പോഴാണ്
നാം തിരിഞ്ഞുനടക്കുന്നത്..
ആശംസകള്
ഇനിയും എഴുതുക...
Post a Comment