ഞാനോർക്കുന്നു
അന്നൊരു സന്ധ്യയായിരുന്നു
ഇന്നെന്ന പോലെ-
പാർക്കിൽ ഞാനൊറ്റയ്ക്കായിരുന്നു.
ബഞ്ചുകൾ ശൂന്യവും ത്യക്തവുമായിരുന്നു,
ഇനിയാരും ഒരിക്കലും
അവയിലിരിക്കില്ലെന്ന്
അവയ്ക്കറിയാമെന്നപോലെ.
ഭൂമിയിൽ ശരല്ക്കാലങ്ങളുടെ എണ്ണമെടുത്തുകൊണ്ട്
ഇലകൾ സാവധാനം കൊഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എങ്ങും മൂകതയായിരുന്നു,
കൊടുങ്കാറ്റിനു മുമ്പെന്നപോലെ.
അതേതു നാട്ടിലായിരുന്നു?
ഏതു നഗരത്തിൽ?
അതൊരു ദേവാലയമായിരുന്നു,
ദേവനില്ലാതെ,
ഭക്തരില്ലാതെ.
എങ്ങനെയാണവിടെ നിന്നു ഞാൻ
രക്ഷപ്പെട്ടതും?
No comments:
Post a Comment