1
എന്റെ കവിതകൾ കവിതകളാണെന്നാരു പറഞ്ഞു?
എന്റെ കവിതകൾ കവിതകളല്ല.
എന്റെ കവിതകൾ കവിതകളല്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടുവരൂ,
എന്നിട്ടു നമുക്കു കവിതയെക്കുറിച്ചു സംസാരിക്കാം.
2
വഴിവക്കിൽ പൂക്കളിറുത്തുനിൽക്കെ
മറന്നുവച്ചു ഞാനെന്റെ ഭിക്ഷാപാത്രം-
എന്നെക്കാണാതുഴലുകയോ
പാവം,പാവമെൻ പാത്രമേ?
3
തുറന്നിട്ട ജനാലയിലൂടെ
കിനാവിനേക്കാൾ തെളിച്ചത്തിൽ
പോയകാലം കയറിവരുന്നു.
4
മഴ പെയ്യുന്ന നാളിൽ
റിയോകാൻ എന്ന ഭിക്ഷുവിന്‌
തന്നെയോർത്തിട്ടു ഖേദം.
5
വരൂ, കുട്ടികളേ,
പൂക്കൾക്കു വേണം
തെമ്മാടിക്കൈകളെ!
6
കഞ്ഞിയിൽ പാറിവീണു
വേനൽക്കാറ്റിലൊരു
വെള്ളപ്പൂവ്‌.
7
വിശറി വയ്ക്കാ-
നിടം തേടുന്നു
വീശിത്തളർന്ന
കൈകൾ.
8
ജനാലയ്ക്കലൊരു
തിളക്കം
കള്ളൻ മറന്ന
ചന്ദ്രൻ.
9
വസന്തത്തിന്നരങ്ങിൽ
നല്ലതില്ല,കെട്ടതില്ല-
പൂവിട്ട ചില്ലകൾ
ചിലതു നീണ്ട്‌,
ചിലതു കുറുകി.
10
ഈ സ്വപ്നലോകത്ത്‌
സ്വപ്നം കണ്ടു പുലമ്പുന്നു നമ്മൾ-
സ്വപ്നം കണ്ടോളൂ,
സ്വപ്നം കണ്ടോളൂ
മതിയാവും വരെ സ്വപ്നം കണ്ടോളൂ.
11
മലമുടി മൂടുന്ന മ്ലാനമേഘങ്ങളെ
കടന്നുകയറണം നിങ്ങൾ-
മാനം തിളക്കുന്ന തിളക്കം
അല്ലാതെങ്ങനെ കാണും നിങ്ങൾ?
12
മലയിലൊരു
കൂക്കിന്റെ
മാറ്റൊലി-
അതാണീ
ലോകം.
13
അധികമൊന്നും പറയാനില്ല ചങ്ങാതിമാരേ-
പൊരുളിനെത്തേടുകയാണു നിങ്ങളെങ്കിൽ
പലതിനും പിന്നാലെ പായാതെ.
14
അന്യനാട്ടിൽപ്പോയി
നേരു തേടുന്നതെന്തിന്‌?
സ്വന്തം ഹൃദയത്തി-
ന്നറകളിലുണ്ട്‌
സത്യവും മായവും
15
എന്റെ മുറ്റത്തെ
പൂക്കളെ, ചെടികളെ
കാറ്റിന്നിച്ഛയ്ക്കു
വിടുന്നു ഞാൻ.
റിയോകാൻ(1758-1831)- നാടുതെണ്ടിയായി നടന്ന സെൻ സന്യാസി.
2 comments:
sen kavithayil sensundu
ഹ!
Post a Comment