വിലാപങ്ങൾ

1 ശരൽക്കാലചന്ദ്രനെന്നറ കടന്നെത്തവെ
കട്ടിൽത്തലയ്ക്കലൊരു ചീവീടു കരയവെ  
ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം,കണ്ണീരിനുപ്പും-
ഓർത്തുപോകുന്നു ഞാൻ പൊയ്പ്പോയ നാളുകൾ.

(കൊറിയ)

2
വീണപൂവും ദുഃഖവു-
മൊന്നുപോലെന്നു ചൊല്ലരുതേ,
പൂക്കളെണ്ണിത്തീർന്നാലും
ദുഃഖം തോരുകയില്ലല്ലോ.

(ജപ്പാൻ)

3
പടിഞ്ഞാറേക്കുടിലുകൾക്കു മേൽ
പൊൻകാക്ക പറന്നിറങ്ങുന്നു-
എത്ര ഹ്രസ്വമീ ജീവിതമെ-
ന്നന്തിച്ചെണ്ടയറഞ്ഞുകൊട്ടുന്നു-
ശ്മശാനത്തിലേക്കുള്ള പാതയിൽ
വഴിയമ്പലങ്ങളൊന്നുമില്ല-
ഞാനിന്നു രാവിൽ പോകുന്ന വീ-
ടാരുടേതാണ്‌?

(ജപ്പാൻ)

4
ഒരു യാത്ര ബാക്കിയുണ്ടെ-
ന്നന്നേ കേട്ടതാണെന്നാ-
ലിന്നാണതെന്നു തെല്ലുമേ-
യോർത്തതില്ല ഞാനിന്നലെ.

(ജപ്പാൻ)

5
മുന്തിരിത്തോപ്പുകൾ വേണ്ടെനിക്ക്‌,
ആടുകൾ, കുതിരകൾ വേണ്ടെനിക്ക്‌-
കേൾപ്പനിതൊന്നെയെൻ തമ്പുരാനേ:
എന്റെയാത്മാവിനെ വിട്ടീടണേ.
ഇക്കളി തീരുവതെങ്ങനെയെ-
ന്നറിയുവാനാർത്തി മുഴുത്തവൻ ഞാൻ.

(തുർക്കി)

5
നാടേതെന്നു പറഞ്ഞില്ല,
വീടേതെന്നു പറഞ്ഞില്ല-
യാത്ര മുഴുമിക്കാതെയൊരാൾ
വീണുകിടപ്പാണീവഴിയിൽ.

(ജപ്പാൻ)

6
എന്നെ ജനിപ്പിച്ചവ,രച്ഛനുമമ്മയ്ക്കും
തിരിച്ചുനൽകാമെന്നസ്ഥിയും മാംസവും;
ഹാ,യെന്നാത്മാവേ, ആർക്കു ഞാ-
നാർക്കു നിന്നെ മടക്കുവാൻ?

(ജപ്പാൻ)

7
ഒരുപോള കണ്ണടച്ചില്ല ഞാനിന്നലെ-
രാവിൽ നിലാവിന്റെ വേലിയേറ്റം;
ആരോ വിളിക്കുന്നു,ആരോ വിളി കേൾക്കുന്നു-
കേട്ടുകിടന്നു ഞാൻ പുലരുവോളം.
(കൊറിയ)