എഡ്നാ സെയിന്റ് വിൻസെന്റ് മിലെയ് - വസന്തം

---

എന്തു കാര്യസാദ്ധ്യത്തിനാണു നീ, ഏപ്രിൽ,
പിന്നെയും മടങ്ങിവന്നത്?
സൗന്ദര്യം കൊണ്ടെല്ലാമായില്ല.
ഒട്ടിപ്പിടിച്ചു തുറക്കുന്ന തളിരിലകളുടെ ചുവപ്പു കാണി-
ച്ചിനിയും നിനക്കെന്റെ മനസ്സടക്കാനാവില്ല.
എനിക്കെന്തു വേണമെന്നെനിക്കറിയാം.
ക്രോക്കസിന്റെ കേസരങ്ങൾ നോക്കിനില്ക്കുമ്പോൾ
കവിളിൽ വെയിലു പൊള്ളുന്നതു ഞാനറിയുന്നു.
മണ്ണിന്റെ മണവും ഹൃദ്യം തന്നെ.
മരണം പ്രത്യക്ഷത്തിലില്ലെന്നും തോന്നുന്നു.
അതർത്ഥമാക്കുന്നതെന്താണു, പക്ഷേ?
മണ്ണിനടിയിൽ പുഴുക്കൾക്കൂണാവുകയാണ്‌
മനുഷ്യരുടെ തലച്ചോറെന്നു മാത്രമല്ല.
ജീവിതം തന്നെ ശൂന്യതയത്രേ,
ഒരൊഴിഞ്ഞ കോപ്പ,
പരവതാനി വിരിക്കാത്തൊരു കോണിപ്പടി.
വർഷാവർഷം, ഈ കുന്നിറങ്ങി,
പുലമ്പിയും പൂക്കൾ വിതറിയും ഒരു മന്ദബുദ്ധിയെപ്പോലെ
ഏപ്രിൽ വരുന്നു എന്നതുകൊണ്ടു മാത്രമായില്ല.

---

Spring

To what purpose, April, do you return again?

Beauty is not enough.

You can no longer quiet me with the redness

Of little leaves opening stickily.

I know what I know.

The sun is hot on my neck as I observe

The spikes of the crocus.

The smell of the earth is good.

It is apparent that there is no death.

But what does that signify?

Not only under ground are the brains of men

Eaten by maggots.

Life in itself

Is nothing,

An empty cup, a flight of uncarpeted stairs.

It is not enough that yearly, down this hill,

April

Comes like an idiot, babbling and strewing flowers.

---