തിരിഞ്ഞുനോക്കാൻ, ചില്ലകളിൽ നിന്നെക്കാണാനെനിക്കു കൊതി;
കാണെക്കാണെയൊരു കനിയായി മാറി നീ.
നുരയുന്ന നീരിന്റെ പാട്ടും പാടി
വേരുകളിൻ നിന്നെത്രയനായാസം പൊന്തി നീ.
പരിമളം പരത്തുന്ന പൂവാകും നീയവിടെയാദ്യം,
ചുംബനത്തിന്റെ ശില്പരൂപമാകും പിന്നെ,
സൂര്യനും ഭൂമിയും, ചോരയുമാകാശവും നിറവേറ്റും നിന്നിൽ
മധുരത്തി,ന്നാഹ്ലാദത്തിൻ വാഗ്ദാനങ്ങൾ.
ആ ചില്ലകളിൽ കണ്ടറിയും ഞാൻ നിന്റെ മുടിയിഴകൾ,
ഇലകളിൽ തഴയ്ക്കുന്ന നിന്റെ പ്രതിരൂപം,
എന്റെ ദാഹത്തിനരികിലെത്തും നിന്റെ പൂവിതളുകൾ,
എന്റെ വായിൽ നിറയും നിന്റെ രുചി,
നിന്റെ ചോരയിൽ, ഒരു പ്രേമക്കനിയുടെ ചോരയിൽക്കലർന്നു
മണ്ണിൽ നിന്നുയരുന്ന ചുംബനം.
(പ്രണയഗീതകം-47)
No comments:
Post a Comment