സൂര്യ, നിന്റെ പത കൊണ്ടു ഞങ്ങൾ കഴുകുന്നു,
ആകാശമെന്ന ഷെല്ഫിൽ
ഞങ്ങൾക്കായെടുത്തുവച്ച
ആദിയ്ക്കുമാദിയിലെ സോപ്പു നീ.
നിന്റെ നേർക്കു ഞങ്ങൾ കൈയെത്തിക്കുന്നു,
വെളിച്ചം കൊണ്ടു ഞങ്ങൾ ഉരച്ചുകഴുകുന്നു,
സന്തോഷാധിക്യം കൊണ്ടെല്ലുകൾ നോവും വരെ.
ഹാ, ഈ ഭൂമിയിലെ പ്രഭാതങ്ങൾ നല്കുന്ന
ആനന്ദം!
ഹോസ്റ്റലിലെ കുളിമുറിയിൽ
സ്കൂൾകുട്ടികൾ കവിളിൽ വെള്ളം കൊണ്ട്
അന്യോന്യം തുപ്പി നനയ്ക്കുംപോലെ.
പക്ഷേ നല്ല തോർത്തുകൾ
എവിടെക്കിട്ടുമെന്നു ഞങ്ങൾക്കിനിയുമറിയില്ല-
അതിനാൽ ഞങ്ങളിപ്പോഴും മുഖം തുടയ്ക്കുന്നത്
മരണം കൊണ്ടു തന്നെ.
No comments:
Post a Comment