സൂര്യദേവന്റെ ഭീഷണദീപ്തി കാണുമ്പോൾ
ആമ്പൽപ്പൂവു ഭീതി കൊണ്ടു വിറയ്ക്കുന്നു;
ഇതളുകൾ വിടർന്ന മുഖമവൾ താഴ്ത്തുന്നു,
രാത്രിയെ സ്വപ്നം കണ്ടു വാടിക്കിടക്കുന്നു.
പിന്നെ ചന്ദ്രൻ, അവളുടെ കാമുകനായവൻ,
തന്റെ വെളിച്ചം കൊണ്ടവളെയുണർത്തുന്നു;
അത്രമേൽ വിമലമായ തന്റെ പ്രഫുല്ലമുഖം
അവളവനായി മറനീക്കിക്കാണിയ്ക്കുന്നു.
അവൾ വിരിയുന്നു, എരിയുന്നു, തെളിയുന്നു,
അവനെ നോക്കി മൌനമായി നില്ക്കുന്നു;
അവൾ നിശ്വസിക്കുന്നു, വിറയ്ക്കുന്നു, തേങ്ങുന്നു,
പ്രേമത്തോടെ. പ്രേമത്തിന്റെ വേദനയോടെ.
No comments:
Post a Comment