നെരൂദ - കുഞ്ഞിനെ കുളിപ്പിക്കൽ

“The Child’s Bath,” Mary Cassatt. 1893

---

ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും പ്രാചീനമായ സ്നേഹം തന്നെ വേണം
കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കോലത്തെ കഴുകിയെടുക്കാൻ, കോതിയൊരുക്കാൻ,
കാലടികളുടെയും മുട്ടുകളുടെയും വളവു തീർക്കാൻ.
ജലമുയരുന്നു സോപ്പു വഴുതുന്നു
പൂക്കളുടെയും മാതൃത്വത്തിന്റെയും സുഗന്ധം നുകരാൻ
ആദിമശുദ്ധി പൂണ്ട ശരീരം വെളിവാകുന്നു.

ഹാ, നിശിതമായ ജാഗ്രത,
മാധുര്യമൂറുന്ന കൌശലം,
ഇളംചൂടുള്ള മല്പിടുത്തം!

ഇപ്പോഴതിന്റെ തലമുടി
ഊറയ്ക്കിടാത്ത തോലു പോലെ,
അതിൽ കെട്ടുപിണഞ്ഞുകിടക്കുന്നു
കരിക്കട്ടയും അറുക്കപ്പൊടിയും എണ്ണയും
മാറാലയും കമ്പികളും ഞണ്ടുകളും;
ഒടുവിൽ സ്നേഹം ക്ഷമയോടെ,
ക്ഷമയോടെ
തൊട്ടിയും ചകിരിയുമെടുക്കുന്നു,
ചീർപ്പും തോർത്തുമൊരുക്കുന്നു,
ഒടുവിൽ ഉരയ്ക്കലും കോതലും
സുഗന്ധതൈലവും പ്രാചീനസന്ദേഹങ്ങളും കഴിഞ്ഞ്
കുഞ്ഞു പുറത്തുവരുന്നു.
ഇനിയതിന്‌ ഇതിനെക്കാൾ വെടിപ്പാകാനില്ല.
പിന്നെയുമത് അമ്മയുടെ കൈകളിൽ നിന്നോടിയിറങ്ങുന്നു,
തന്റെ കൊടുങ്കാറ്റിൽ പിടിച്ചുകയറാനോടുന്നു,
ചെളിയും എണ്ണയും മൂത്രവും മഷിയും തേടിപ്പോകുന്നു,
കല്ലുകളിൽ തട്ടിവീണു മുറിപ്പെടാൻ പോകുന്നു.
അങ്ങനെ കുളിപ്പിച്ചെടുത്ത കുഞ്ഞ് ജീവിതത്തിലേക്കു കുതിക്കുന്നു.
പിന്നെയതിനു വൃത്തിയായിട്ടിരിക്കാനല്ലാതെ നേരമുണ്ടാവില്ലല്ലോ,
അപ്പോൾ പക്ഷേ അതിനു ജീവനുമുണ്ടാവില്ലല്ലോ.

---

TO WASH A CHILD
by Pablo Neruda

Only the most ancient love on earth
will wash and comb the statue of the children,
straighten the feet and knees.
The water rises, the soap slithers,
and the pure body comes up to breathe
the air of flowers and motherhood.

Oh, the sharp watchfulness,
the sweet deception,
the lukewarm struggle!

Now the hair is a tangled
pelt criscrossed by charcoal,
by sawdust and oil,
soot, wiring, crabs,
until love, in its patience,
sets up buckets and sponges,
combs and towels,
and, out of scrubbing and combing, amber,
primal scrupulousness, jasmines,
has emerged the child, newer still,
running from the mother’s arms
to clamber again on its cyclone,
go looking for mud, oil, urine and ink,
hurt itself, roll about on the stones.
Thurs, newly washed, the child springs into life,
for later, it will have time for nothing more
than keeping clean, but with the life lacking.

---