ഷാക് പ്രവേർ - ഒരു ശവമടക്കിനു പോകുന്ന വഴി രണ്ടൊച്ചുകൾ പാടിയ പാട്ട്

 

---

ഒരു കരിയിലയുടെ ശവമടക്കിനു പോവുകയായിരുന്നു രണ്ടൊച്ചുകൾ
ഓട്ടികൾക്കു മേലവർ കറുത്ത കുപ്പായം പുതച്ചിരുന്നു
കൊമ്പുകളിലവർ കറുത്ത ക്രേപ്പു ചുറ്റിയിരുന്നു
ഒരു സായാഹ്നത്തിലവർ യാത്ര പുറപ്പെട്ടു
അതിമനോഹരമായൊരു ശരൽക്കാലസായാഹ്നം
കഷ്ടം, അവരവിടെയെത്തിയപ്പോൾ
വസന്തമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു
മരിച്ചുവീണ ഇലകൾ ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റുകഴിഞ്ഞിരുന്നു
എത്രമേൽ നിരാശരായില്ല ആ രണ്ടൊച്ചുകൾ
ആ നേരത്തല്ലേ സൂര്യൻ, സൂര്യനവരോടു പറയുന്നു-
“അല്പനേരമിരുന്നു ശോകമാറ്റൂ
ഹൃദയം വിരോധമൊന്നും പറയുന്നില്ലെങ്കിൽ
ഒരു ഗ്ളാസ്സു ബിയറു കഴിക്കൂ
വിരോധമില്ലെങ്കിൽ പാരീസിലേക്കുള്ള ബസ്സു പിടിക്കൂ
ഇന്നു രാത്രിയിലതു പുറപ്പെടും
നിങ്ങൾക്കു കാഴ്ചകൾ കാണാം
ശോകവും കൊണ്ടു കാലം കളയേണ്ട
ഞാനാണു പറയുന്നത്
അതു നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകളുടെ വെള്ള കറുപ്പിക്കും
നിങ്ങളുടെ സൌന്ദര്യം കളയും
സുഖമുള്ളതല്ല ശവക്കുഴി പറയുന്ന കഥകൾ കേൾക്കാൻ
വീണ്ടുമെടുത്തു ധരിക്കൂ നിങ്ങളുടെ നിറങ്ങൾ
ജീവിതത്തിന്റെ നിറങ്ങൾ“
അപ്പോൾ ഒച്ചയെടുത്തു പാടാൻ തുടങ്ങി
മൃഗങ്ങളും മരങ്ങളും ചെടികളും
അതു ജീവന്റെ ഗാനം വേനലിന്റെ നേരുള്ള ഗാനം
പിന്നെയെല്ലാവരും മോന്തി
അന്യോന്യം പാനോപചാരം ചൊല്ലി
അതൊരുജ്ജ്വലമായ സായാഹ്നമായിരുന്നു
ഉജ്ജ്വലമായൊരു ഗ്രീഷ്മസായാഹ്നം
പിന്നെ ഒച്ചുകൾ രണ്ടും നാട്ടിലേക്കു മടങ്ങി
അവർ വികാരഭരിതരായിരുന്നു
അവർ സന്തുഷ്ടരായിരുന്നു
അത്രയ്ക്കവർ കുടിച്ചിരുന്നു
അവരൊന്നു വേച്ചുമിരുന്നു
അവർക്കപായമൊന്നും വരാതെനോക്കാൻ
ആകാശത്തു ചന്ദ്രനുമുണ്ടായിരുന്നു

---

Song of the snails on their way to a funeral

Two snails were going to the funeral of a dead leaf.
Their shells were shrouded in black,
and they had wrapped crepe around their horns.
They set out in the evening,
one glorious autumn evening.
Alas, when they arrived
it was already spring.
The leaves who once were dead
had all sprung to life again.
The two snails were very disappointed.
But then the sun, the sun said to them,
"Take the time to sit awhile.
Take a glass of beer
if your heart tells you to.
Take, if you like, the bus to Paris.
It leaves this evening.
You'll see the sights.
But don't use up your time with mourning.
I tell you, it darkens the white of your eye
and makes you ugly.
Stories of coffins aren't very pretty.
Take back your colours,
the colours of life."
Then all the animals,
the trees and the plants
began to sing at the tops of their lungs.
It was the true and living song,
the song of summer.
And they all began to drink
and to clink their glasses.
It was a glorious evening,
a glorious summer evening,
and the two snails went back home.
They were moved,
and very happy.
They had had a lot to drink
and they staggered a little bit,
but the moon in the sky watched over them.

---