ഷാക് പ്രവേർ - നൈരാശ്യം ഒരു ബഞ്ചിലിരിക്കുന്നു

വാൻ ഗോഗ് - നിത്യതയുടെ കവാടത്തിൽ (1890)

---

ഒരു കവലയിൽ ഒരു ബഞ്ചിലിരിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ
നിങ്ങൾ കടന്നുപോകുമ്പോൾ നിങ്ങളെ വിളിക്കുന്നു
അയാൾ കണ്ണട വച്ചിരിക്കുന്നു പഴകി നരച്ച വേഷമാണയാളുടേത്
അയാൾ ഒരു സിഗാർ വലിക്കുന്നുണ്ട്
അയാൾ ഇരിക്കുകയാണ്‌
നിങ്ങൾ കടന്നുപോകുമ്പോൾ അയാൾ നിങ്ങളെ വിളിക്കുകയാണ്‌
അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളെ നോക്കി ഒരു ചേഷ്ട കാട്ടുകയാണ്‌
അയാളെ നോക്കരുത്
അയാൾക്കു ചെവി കൊടുക്കരുത്
നിൽക്കാതെ കടന്നുപോവുക
നിങ്ങൾ അയാളെ കണ്ടില്ലെന്ന മട്ടിൽ
അയാൾ പറഞ്ഞതു കേട്ടില്ലെന്ന മട്ടിൽ
നടന്നുപോവുക വേഗം നടന്നുപോവുക
നിങ്ങൾ അയാളെ നോക്കിയാൽ
അയാൾക്കു കാതു കൊടുത്താൽ
അയാൾ നിങ്ങളെ നോക്കി ഒരു ചേഷ്ട കാട്ടും
പിന്നെ ഒന്നിനുമാവില്ല ഒരാൾക്കുമാവില്ല
അയാൾക്കടുത്തു ചെന്നിരിക്കുന്നതിൽ നിന്നു നിങ്ങളെ തടുക്കാൻ
അങ്ങനെ പിന്നെ അയാൾ നിങ്ങളെ നോക്കുന്നു
നിങ്ങളെ നോക്കി പുഞ്ചിരി തൂകുന്നു
നിങ്ങൾ കഠോരമായി വേദനിക്കുന്നു
ആ മനുഷ്യൻ പുഞ്ചിരി തൂകിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു
നിങ്ങളും പുഞ്ചിരിക്കുന്നു അതേ പുഞ്ചിരി
കൃത്യമായും
നിങ്ങൾ പുഞ്ചിരിക്കുന്തോറും നിങ്ങൾ വേദനിക്കുന്നു
കഠോരമായി
നിങ്ങൾ വേദനിക്കുന്തോറും നിങ്ങൾ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു
അപരിഹാര്യമായി
നിങ്ങൾ അവിടെത്തന്നെ തറഞ്ഞിരുന്നുപോകുന്നു
അടിച്ചുറപ്പിച്ചപോലെ
ഒരു പുഞ്ചിരിയുമായി ആ ബഞ്ചിൽ
കുട്ടികൾ നിങ്ങൾക്കരികിലായി കളിച്ചുനടപ്പുണ്ട്
ആളുകൾ നിങ്ങളെക്കടന്നുപോകുന്നുണ്ട്
പ്രശാന്തമനസ്സുകളായി
കിളികൾ പറന്നുപോകുന്നുണ്ട്
ഒരു മരം വിട്ടു മറ്റൊന്നിലേക്ക്
നിങ്ങൾ ഒറ്റയിരിപ്പിരിക്കുന്നു
ആ ബഞ്ചിൽ
നിങ്ങൾക്കറിയുകയും ചെയ്യാം നിങ്ങൾക്കറിയാം
ഇനിയൊരിക്കലും നിങ്ങൾ കളിക്കില്ല
ആ കുട്ടികളെപ്പോലെയെന്ന്
നിങ്ങൾക്കറിയാം
ഇനിയൊരിക്കലും നിങ്ങൾ നടന്നുപോകില്ല
പ്രശാന്തമനസ്സായി
ആ കടന്നുപോയ ആളുകളെപ്പോലെയെന്ന്
ഇനിയൊരിക്കലും പറക്കില്ല
ഒരു മരത്തിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക്
ആ കിളികളെപ്പോലെയെന്ന്.

---

Despair Is Seated On A Bench
by Jacques Prévert (tr. Lawrence Ferlinghetti)

In a square on a bench
There's a man who calls you when you pass
He has eyeglasses and old grey clothes
He smokes a little cigarillo
He is seated
And he calls you when you pass
Or simply makes you a sign
Don't look at him
Don't listen to him
Pass by
Make as if you didn't see him
As if you didn't hear him
Pass by hurry past
If you look at him
If you listen to him
He makes you a sign and nothing nobody
Can stop you from going to sit near him
So then he looks at you and smiles
And you suffer atrociously
And the man continues to smile
And you smile the same smile
Exactly
The more you smile the more you suffer
Atrociously
The more you suffer the more you smile
Irremediably
And you stay there
Seated fixed
Smiling on the bench
Children play near you
Passersby pass
Tranquilly
Birds fly off
Leaving one tree for another
And you stay there
On the bench
And you know you know
You never again will play
Like these children
You know you never again will pass
Tranquilly
Like these passersby
Never again fly
Leaving one tree for another
Likes these birds.