രണ്ടു പാതകൾ
നീ നിന്റെ പഴയ പാത വിട്ടുപോരണം,
അഴുക്കും കരടുമാണതു നിറയെ:
ആർത്തി നിറഞ്ഞ നോട്ടങ്ങളുമായി
മൂന്നു പുരുഷന്മാർ ആ വഴി പോകുന്നുണ്ട്,
എല്ലാ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്നും
‘സന്തോഷം’ എന്നൊരു വാക്കു പൊഴിയുന്നുണ്ട്,
പിന്നെയും കുറേ ചെന്നാൽ
ഒരു പെണ്ണിന്റെ ജഡം കിടക്കുന്നതും കാണാം,
കഴുകന്മാർ അതു കൊത്തിക്കീറുന്നുണ്ട്.
നീ നിന്റെ പുതിയ പാത കണ്ടുകഴിഞ്ഞു,
വൃത്തിയുള്ളതും തെളിഞ്ഞതുമാണത്:
അവിടെ അമ്മയില്ലാത്ത കുട്ടികൾ
പോപ്പിപ്പൂക്കൾക്കിടയിൽ കളിച്ചുനടക്കുന്നു,
അവിടെ കറുപ്പു ധരിച്ച സ്ത്രീകൾ
സങ്കടം പറഞ്ഞുകൊണ്ടു ചുറ്റിനടക്കുന്നു,
പിന്നെയും കുറേ ചെന്നാൽ
നിറം വിളർത്തൊരു വിശുദ്ധനെയും കാണാം,
താൻ കൊന്ന വ്യാളിയുടെ കഴുത്തിനു മേൽ
കാൽ ചവിട്ടിനില്ക്കുന്നതായി.
മൂന്നു സഹോദരിമാർ
മൂത്തവൾക്കിഷ്ടം മധുരിക്കുന്ന സ്ട്രോബറികളായിരുന്നു,
രണ്ടാമത്തവൾക്കിഷ്ടം ചുവന്ന പനിനീർപ്പൂക്കളായിരുന്നു,
ഇളയവൾക്കിഷ്ടം മരിച്ചവർക്കു മേൽ വയ്ക്കുന്ന പൂച്ചെണ്ടുകളായിരുന്നു.
മൂത്തവൾ വിവാഹിതയായി:
അവൾ സന്തോഷവതിയാണെന്നു കേൾക്കുന്നു.
രണ്ടാമത്തവൾ ആത്മാർത്ഥമായി പ്രണയിച്ചു:
അവൾ ദുഃഖിതയാണെന്നു കേൾക്കുന്നു.
ഇളയവൾ പുണ്യവതിയായി:
നിത്യജീവന്റെ കിരീടം അവൾക്കുള്ളതാണെന്നു കേൾക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment