ഓർമ്മകളുടെ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ എനിക്കു വിശ്വാസമല്ല
നമ്മെ ഉപേക്ഷിച്ചുപോകുന്നത്
എന്നെന്നേക്കുമായിട്ടാണു നമ്മെ വിട്ടുപോകുന്നതെന്ന്
എനിക്കറിയാത്തതല്ലല്ലോ
ഈ പാവനമായ പുഴ ഒരു വഴിക്കേ ഒഴുകുന്നുള്ളു
എന്നാലുമെനിക്കിഷ്ടം
എന്റെ ആദ്യാശ്ചര്യങ്ങളോടു വിശ്വസ്ഥയായിരിക്കാൻ
ശിശുവിന്റെ വിസ്മയത്തെ ജ്ഞാനമായി ഗണിക്കാൻ
എന്റെ ബാല്യത്തിൽ നിന്നും വെയിലു പുള്ളി കുത്തിയൊരു കാട്ടുപാത
അന്ത്യം വരെയ്ക്കും എന്റെ ഉള്ളിൽ കൊണ്ടുനടക്കാൻ
കാഴ്ചബംഗ്ളാവുകളിൽ പള്ളികളുടെ നിഴലിൽ
എവിടെയും അതിനെ തേടിനടക്കാൻ
അതിനെ
എന്റെ പ്രഥമവും നിഗൂഢവുമായ ഏകാകിതയിലേക്ക്
ഒരാറു വയസുകാരിയായി താനറിയാതെ ഞാനോടിപ്പോയ
ആ പാതയെ
No comments:
Post a Comment