ബോദ്‌ലെയർ - സാന്ധ്യസംഗീതം

---

ആ മുഹൂർത്തമെത്തുന്നു; മെലിഞ്ഞ തണ്ടുകളിലുലഞ്ഞും കൊണ്ടു
പരിമളം പാറ്റുന്ന ധൂപപാത്രം  പൂവുകളോരോന്നും.
സൗമ്യസായാഹ്നവായുവിലലയുന്നു ശബ്ദവും സുഗന്ധവും,
ഒരു വിഷാദത്തിന്റെ നൃത്തഗാനം, തല ചുറ്റുന്ന സുഖാലസ്യം.

പരിമളം പാറ്റുന്ന ധൂപപാത്രം പൂവുകളോരോന്നും.
കദനം കൊണ്ട ഹൃദയം പോലെ വയലിന്റെ രോദനം,
ഒരു വിഷാദത്തിന്റെ നൃത്തഗാനം, തല ചുറ്റുന്ന സുഖാലസ്യം.
വിപുലമായൊരൾത്താര പോലെ സുന്ദരം ശോകമയമാകാശം.

കദനം കൊണ്ട ഹൃദയം പോലെ വയലിന്റെ രോദനം.
ശൂന്യതയുടെ തമോഗർത്തം താങ്ങാനാവാത്തൊരു ഹൃദയം.
വിപുലമായൊരൾത്താര പോലെ സുന്ദരം ശോകമയമാകാശം.
കട്ട പിടിച്ച സ്വന്തം ചോരയിൽ മുങ്ങിത്താഴുന്നു സൂര്യൻ.

ശൂന്യതയുടെ തമോഗർത്തം താങ്ങാനാവാത്തൊരു ഹൃദയം.
അതു പെറുക്കിക്കൂട്ടുന്നു പോയകാലത്തിന്റെ ശേഷിപ്പുകൾ.
കട്ട പിടിച്ച സ്വന്തം ചോരയിൽ മുങ്ങിത്താഴുന്നു സൂര്യൻ.
ഒരു തിടമ്പു പോലെന്നിൽ വിളങ്ങുന്നു നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ളോർമ്മകൾ.

---

(പാപത്തിന്റെ പൂക്കൾ - 40)

---

Evening Harmony

The hour has come at last when, trembling to and fro,
Each flower is a censer sifting its perfume;
The scent and sounds all swirl in evening’s gentle fume;
A melancholy waltz, a languid vertigo!
Each flower is a censer sifting its perfume;
A violin’s vibrato wounds the heart of woe;
A melancholy waltz, a languid vertigo!
The sky, a lofty altar, lovely in the gloom,
A violin’s vibrato wounds the heart of woe,
A tender heart detests the black of nullity,
The sky, a lofty altar, lovely in the gloom;
The sun is drowning in the evening’s blood-red glow.
A tender heart detests the black of nullity,
And lovingly preserves each trace of long ago!
The sun is drowning in the evening’s blood-red glow …
Your memory shines through me like an ostensory!

---

link to image

---