ബോദ്‌ലെയർ - മേഘാവൃതവാനം

---

മഞ്ഞിന്റെ മൂടുപടമണിഞ്ഞവയാണു നിന്റെ കണ്ണുകളെന്നു തോന്നും,
നിഗൂഢമായ കണ്ണുകൾ! (അവ നീലയോ, പച്ചയോ, ധൂസരമോ?)
ആർദ്രവും, ക്രൂരവും, നിദ്രാണവുമാണവ, മാറിമാറി,
അവയിൽ തെളിയുന്നതാകാശത്തിന്റെ വിളർച്ചയുമാലസ്യവും.

നീയോർമ്മിപ്പിക്കുന്നതു വെള്ളി പോൽ വെളുത്ത ശരൽക്കാലദിനങ്ങളെ,
ഹൃദയങ്ങളെ മായത്തിൽ വീഴ്ത്തി കണ്ണീരിലലിയിക്കുന്നവയെ,
അജ്ഞാതമായൊരു വേദനയാൽ പിടഞ്ഞുമുറുകിയ ഞരമ്പുകൾ
ഉറങ്ങുന്ന ഹൃദയത്തെ നോക്കി പരിഹസിക്കുന്നതുമപ്പോൾ.

ചിലനേരം നീയോർമ്മിപ്പിക്കുന്നതാ വിദൂരചക്രവാളങ്ങളെ,
മഞ്ഞു മൂടിയ ഋതുക്കളിൽ സൂര്യനാളിക്കത്തിയ്ക്കുന്നവയെ...
എത്രയുജ്ജ്വലയാണു നീ, മഴ കഴുകിയ താഴ്വാരമേ,
ഞൊറി വീണ വാനം പൊഴിയ്ക്കുന്ന കതിരുകളാലാളുന്നതേ!

അപായപ്പെടുത്തുന്ന സ്ത്രീയേ, ഋതുക്കൾ പോലെ മോഹിപ്പിക്കുന്നവളേ!
ഒരുമിച്ചാരാധിക്കട്ടെയോ ഞാൻ, നിന്റെ മഞ്ഞിനെ, കുളിരുന്ന നാളുകളെ?
നിന്റെ കഠിനഹേമന്തത്തിൽ നിന്നു ഞാൻ കവരട്ടെയോ,
മഞ്ഞിനേക്കാൾ, കത്തിയെക്കാൾ മൂർച്ചയേറിയൊരു ചുംബനം?

(പാപത്തിന്റെ പൂക്കൾ - 43)

---

Cloudy Sky

One would say that your gaze was veiled with mist;
Your mysterious eyes (are they blue, gray or green?)
Alternately tender, dreamy, cruel,
Reflect the indolence and pallor of the sky.
You call to mind those days, white, soft, and mild,
That make enchanted hearts burst into tears,
When, shaken by a mysterious, wracking pain,
The nerves, too wide-awake, jeer at the sleeping mind.
You resemble at times those gorgeous horizons
That the sun sets ablaze in the seasons of mist...
How resplendent you are, landscape drenched with rain,
Aflame with rays that fall from a cloudy sky!
O dangerous woman, O alluring climates!
Will I also adore your snow and your hoar-frost,
And can I draw from your implacable winter
Pleasures keener than iron or ice?

---