കപ്പലുകൾ- കപ്പലുകളും ഒരു തുറമുഖം നോക്കി ഒഴുകുന്നു.
തീവണ്ടികൾ- തീവണ്ടികളും ഒരു സ്റ്റേഷൻ നോക്കിക്കുതിക്കുന്നു.
അതുപോലെ ഞാനും-
എന്റെ പ്രിയേ, നിന്നിലേക്കു ഞാനിരച്ചുപായുന്നു!
പുഷ്കിന്റെ പ്രഭു നിലവറയിലേക്കിറങ്ങി
മെഴുകുതിരി വെളിച്ചത്തിൽ തന്റെ നിധി കണ്ടാനന്ദിക്കുന്നു.
അതുപോലെ ഞാനും പ്രിയേ,
നിന്നിലേക്കു മടങ്ങിവരുന്നു,
എന്റെ ഹൃദയമെന്ന നിധിപേടകം കണ്ടാനന്ദിക്കാൻ.
എത്ര സന്തോഷത്തോടെയാണെന്നോ,
ആളുകൾ വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങുക!
അതിനു മുമ്പവർ സോപ്പു തേച്ചു കുളിക്കുന്നു,
മുഖം വടിക്കുന്നു.
അതു തന്നെയാണെന്റെ കാര്യത്തിലും.
നിന്നിലേക്കു മടങ്ങുമ്പോൾ
എന്റെ വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങുകയല്ലേ ഞാൻ?
മണ്ണു ജനിപ്പിച്ചവയെ മണ്ണു തിരിച്ചെടുക്കുന്നു.
നടന്നുതുടങ്ങിയ വഴി നാം നടന്നെത്തുന്നു.
അങ്ങനെ നിന്നിലേക്കോടിയടുക്കുന്നു ഞാൻ പ്രിയേ,
നാം വേർപെടുമ്പോൾത്തന്നെ,
നമ്മുടെ വിരലുകൾ വേർപെടുമ്പോൾത്തന്നെ.
No comments:
Post a Comment