ഫെര്‍ണാണ്ടോ പെസ് വാ - ലിഡിയാ, നമ്മുടെ ശരല്ക്കാലമെത്തുമ്പോൾ...

---

ലിഡിയാ, നമ്മുടെ ശരല്ക്കാലമെത്തുമ്പോൾ...

---

ലിഡിയാ, ഹേമന്തത്തെയൊപ്പം കൂട്ടി
നമ്മുടെ ശരല്ക്കാലമെത്തുമ്പോൾ
മനസ്സിലൊരു ചിന്ത മാത്രം വയ്ക്കുക:
വരാനുള്ള വസന്തത്തിന്റെയല്ല,
അന്യർക്കുള്ളതാണത്,
നാം മരിച്ചതിൽപ്പിന്നെയെത്തുന്ന
ഗ്രീഷ്മത്തിന്റെയുമല്ല,
കടന്നുപോകുന്നതു ബാക്കിവയ്ക്കുന്നതേതതിനെ-
ഇലകളെ മറ്റു ചിലതാക്കി
അവയിൽ പടരുന്ന ഈ മഞ്ഞപ്പിനെ.

(1930)

---

ലിഡിയാ, നമുക്കൊന്നുമറിയില്ല...

---

ലിഡിയാ, നമുക്കൊന്നുമറിയില്ല,
നാമെവിടെയോ, അവിടെയന്യരാണു നാം.

ലിഡിയാ, നമുക്കൊന്നുമറിയില്ല,
നാമെവിടെ ജീവിച്ചാലും അവിടെയന്യരാണു നാം.
ഒക്കെയും നമുക്കന്യം,
അവയ്ക്കു ഭാഷയും വേറെ.
നമ്മളിൽത്തന്നെ നാമഭയം തേടുക,
ഈ ലോകത്തിന്റെ കാലുഷ്യങ്ങളിൽ നിന്നു നാം പിൻവാങ്ങുക.
അന്യരെ ഉള്ളിൽ കടത്തരുതെന്നതിൽക്കവിഞ്ഞു
പ്രണയത്തിനെന്തു മോഹിക്കാൻ?
ഒരു നിഗൂഢകഥയിലടക്കം പറഞ്ഞതൊന്നിനെപ്പോലെ
നമുക്കൊളിയിടമതാകട്ടെ.

(1932)

---

എന്നെ മറക്കുകെന്നൊരു വരമേ...

---

എന്നെ മറക്കുകെന്നൊരു വരമേ
ദേവന്മാരെനിക്കു നല്കേണ്ടു.
നല്ല ഭാഗ്യമെനിക്കു വേണ്ട,
കെട്ട ഭാഗ്യമെനിക്കു വേണ്ട,
കാറ്റിനെപ്പോലഴിച്ചുവിട്ടാൽ മതിയെന്നെ,
ഒന്നുമല്ലാത്ത വായുവിനു ജീവൻ നല്കുന്നതതല്ലേ.
സ്നേഹവും വെറുപ്പും നമ്മെ തേടിപ്പിടിയ്ക്കുന്നു,
നമ്മെ പീഡിപ്പിക്കുന്നു, അതാതിന്റെ രീതിയിൽ.

അവനേ സ്വതന്ത്രൻ,
ദേവന്മാർ മുഖം തിരിച്ചവൻ.

---

ശൂന്യത്തിൽ നിന്നു ശൂന്യമുല്പന്നം...

---

ശൂന്യത്തിൽ നിന്നു ശൂന്യമുല്പന്നം,
ശൂന്യമാണു നമ്മളും.
കാറ്റത്തും വെയിലത്തുമൊരല്പനേരം നാം മാറ്റിവയ്ക്കുന്നു
നമുക്കു മേൽ വന്നുവീഴേണ്ട നനഞ്ഞ മണ്ണിന്റെ
ശ്വാസം മുട്ടിയ്ക്കുന്ന അന്ധകാരം.
അടക്കാൻ വൈകിയതിനാൽ
പെറ്റുകൂട്ടുന്ന ശവങ്ങൾ.

പാസ്സാക്കിയ നിയമങ്ങൾ,
കണ്ടു കഴിഞ്ഞ പ്രതിമകൾ,
എഴുതിത്തീർത്ത കവിതകൾ-
ഓരോന്നിനുമുണ്ടതാതിന്റെ ശവക്കുഴികൾ.
ഉള്ളിലൊരു സൂര്യന്റെ ചൂടിനാൽ
ചോരയോടുന്ന മാംസക്കൂനകളാണു നമ്മൾ;
നമുക്കൊരന്ത്യമുണ്ടെങ്കിൽ
അവയ്ക്കുമൊരന്ത്യമെന്തുകൊണ്ടായിക്കൂടാ?
പഴംകഥകൾ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന പഴംകഥകളാണു നമ്മൾ,
മറ്റൊന്നുമല്ല.

(1932)

---

ആരുമാരെയും സ്നേഹിക്കുന്നില്ല...

---

ആരുമാരെയും സ്നേഹിക്കുന്നില്ല.
സ്നേഹിക്കുന്നെങ്കിലതന്യനിൽ കാണുന്ന തന്നെ.
ആരും തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നില്ലെങ്കിലതിൽ മുഷിയുകയും വേണ്ട.
അന്യർ നിങ്ങളെ നോക്കുമ്പോളവർ കാണുന്നതൊരന്യനെ.
നിങ്ങൾ നിങ്ങളാവുക, ആരും സ്നേഹിക്കാനില്ലെങ്കിലും.
തന്നിലൊതുങ്ങി സുരക്ഷിതനാവുക,
അത്രയും കുറച്ചു ശോകങ്ങളേ നിങ്ങളനുഭവിക്കേണ്ടു.

(1932)

---

(റിക്കാർഡോ റെയിസ് എന്ന അപരനാമത്തിൽ പെസ് വാ എഴുതിയ കവിതകൾ)

---