ഫൈസ് അഹമ്മദ് ഫൈസ് - തടവറയിൽ ഒരു സായാഹ്നത്തിൽ

 

---

സായാഹ്നത്തിന്റെ ചുറ്റുകോണിയിലൂടെ
നക്ഷത്രപ്പടവുകളൊന്നൊന്നായിറങ്ങി
മന്ദമന്ദമാഗതയാവുകയാണവൾ, രാത്രി.
ഒരു തെന്നലരികിലൂടെക്കടന്നുപോകുന്നു,
ആരുടെയോ പ്രണയമന്ത്രണം പോലെ.
തടവറയുടെ മുറ്റത്തഭയാർത്ഥിവൃക്ഷങ്ങൾ
ആകാശത്തിന്റെ നീലിച്ച കടലാസിൽ
തങ്ങളുടെ വിചാരങ്ങളെഴുതിവയ്ക്കുന്നു.
നിലാവതിന്റെ വെളുത്ത കൈകളാൽ
മട്ടുപ്പാവിന്റെ തോളത്തു തലോടുന്നു.
നക്ഷത്രവെളിച്ചം മണ്ണിൽ കലരുന്നു,
നിലാവെണ്മയിൽ വാനനീലിമയലിയുന്നു.
മനം നീറ്റുന്ന വിദൂരസ്മൃതികൾ പോലെ
തഴച്ച പച്ചപ്പുകളിൽ നിഴലുകളിഴയുന്നു.
ഈ രാത്രിയുടെ ധന്യമുഹൂർത്തത്തിൽ
എന്റെ മനസ്സാശ്വാസം കൊള്ളുന്നതിങ്ങനെ-
കൊടുംവിഷം കലക്കിവയ്ക്കട്ടെ, ദുഷ് പ്രഭുക്കൾ:
അവർ വിജയിക്കില്ല, ഇന്നെന്നല്ല, നാളെയും.
കമിതാക്കൾ സംഗമിക്കുന്ന കിടപ്പറകളിൽ
വിളക്കുകൾ തട്ടിത്തകർക്കാനവർക്കായേക്കാം;
അവർക്കാകുമോ, ചന്ദ്രനെ ഊതിക്കെടുത്താൻ?

1953

---

Zinda ki ek shaam

Shaam ke pecho-kham sitaron se
Zeena-zeena utar rahi hai raat
Yoon saba paas se guzarti hai
Jaise keh di kisi ne pyaar ki baat.
Sahne-zinda ke be-vatan ashjar
Sarnigun mahav hain banane mein
Damne-aasman pe nakshe-nigaar.
Shaane-baam par damakta hai
Meherban chandi ka dast-e-jameel
Khaak mein dhul gayi hai aabe-najoom
Noor mein dhul gaya hai ashr ka neel.
Sabz goshon mein neelgoon saaye
Lahlahate hain jis tarah dil mein
Mauj-e-dard-e-phirak-e-yaar aaye.
Dil se paiham khayal kahta hai
Itni shireen hai zindagi is pal
Zulm ka zahar gholnewale
Kamran ho sakenge aaj na kal
Jalvagahe-visaal ki shamayein
Vo bujha bhi chuke agar to kya
Chand ko gul karen, to hum jane.