ഒരു പാദപതനം നീ കേട്ടുവോ, തേങ്ങുന്ന ഹൃദയമേ? ഇല്ല, ആരുമില്ല,
അതൊരു സഞ്ചാരിയാവാം, മറ്റൊരു വഴിയ്ക്കു പോവുകയുമാവാമയാൾ.
ഒരു രാത്രി കൂടിക്കഴിഞ്ഞു, നക്ഷത്രങ്ങളുടെ കവരവിളക്കുകളണഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു,
പൊടിയടിഞ്ഞ മണ്ഡപങ്ങളിൽ മെഴുകുതിരികൾ കരിന്തിരി കത്തുകയായി;
ഒരു കാലൊച്ച കാതോർത്തിടവഴികൾ പെരുവഴിയോരത്തുറക്കവുമായി,
ഇന്നലെയുടെ കാലടിപ്പാടുകളിൽ ഇന്നിന്റെ മൺപൊടി വീണു മൂടുമ്പോൾ
വിളക്കൂതിക്കെടുത്തൂ, പാനപാത്രങ്ങൾ കമിഴ്ത്തിവയ്ക്കൂ, പാവം ഹൃദയമേ,
ഇനി നേരമായിരിക്കുന്നു നിന്റെ കൺപോളകളുടെ വാതിൽ ചാരിപ്പോരാനും.
ആരുമില്ല, ഇനിയാരുമില്ല, ഇനിയാരുമീ വഴി വരുമെന്നു നീ മോഹിക്കരുതേ.
No comments:
Post a Comment