മഴ പോലെയാണേകാന്തത.
വിദൂരമായ മേടുകളിൽ സന്ധ്യയിറങ്ങുമ്പോൾ
അതു കടലിൽ നിന്നുയരുനു,
തെരുവുകൾ ഉറക്കമുണരുന്ന സന്ദിഗ്ധമുഹൂർത്തത്തിൽ
അതു നമുക്കു മേൽ പെയ്തിറങ്ങുന്നു...
പ്രണയികളുടെ തോറ്റ കൈകൾ
അന്യോന്യം പിടിവിടുന്നതാ നേരത്ത്...
അന്യോന്യം ദ്വേഷിക്കുന്ന രണ്ടു പേർ
ഒരേ കിടക്ക പങ്കിടുന്നതാ നേരത്ത്...
പിന്നെയേകാന്തതയൊഴുകുന്നു പുഴ പോലെ...
No comments:
Post a Comment