രാത്രിയിൽ നിന്റെ ഹൃദയമെന്റെ ഹൃദയത്തോടു ബന്ധിക്കുക, പ്രിയേ,
ഉറക്കമാണെന്നാലുമിരുട്ടിനെ തോല്പിക്കട്ടെയവ,
ഈറനിലകളുടെ കട്ടിച്ചുമരിലാഞ്ഞിടിച്ചുംകൊണ്ടു
കാട്ടിൽ മുഴങ്ങുമിരട്ടച്ചെണ്ടകൾ പോലെ.
ഭൂമിയിലെ മുന്തിരിപ്പഴങ്ങളിറുത്തുവീഴ്ത്തി
നിദ്രയുടെ കരിനാളത്തിന്റെ ഇരുൾപ്രയാണം,
നിഴലുകളും കല്ക്കരിയും നിരന്തരം വാരിക്കേറ്റി
നേരം തെറ്റാതോടുന്ന തീവണ്ടി പോലെ.
അതിനാലെന്നെ ബന്ധിക്കുക പ്രിയേ, ഒരു ശുദ്ധചലനത്തോട്,
ജലത്തിനടിയിൽ ഒരു ഹംസത്തിന്റെ ചിറകടി പോലെ
നിന്റെ നെഞ്ചിൽ പിടയ്ക്കുന്ന പ്രാണനോട്;
മാനത്തു നക്ഷത്രങ്ങൾ നിരന്നു നമ്മെ ചോദ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ
നമുക്കാകെയുള്ള മറുപടി നമ്മുടെ ഉറക്കമാവട്ടെ,
നിഴലുകളെ പുറത്തിട്ടടച്ച ഒറ്റയൊരു വാതിലാവട്ടെ.
പ്രണയഗീതകം - 79
No comments:
Post a Comment