കാഫ്‌ക - അവിവാഹിതന്റെ ഗതി

അവിവാഹിതനായി കഴിയേണ്ടിവരിക എന്നത്‌ എത്ര ഭയാനകമാണെന്നു തോന്നിപ്പോവുന്നു: മറ്റു മനുഷ്യരുമൊത്ത്‌ ഒരു വൈകുന്നേരം ചെലവഴിക്കാൻ മോഹം തോന്നുമ്പോൾ അതിലൊന്നുൾപ്പെട്ടുകിട്ടാൻ അത്ര കിഴിഞ്ഞപേക്ഷിക്കുമ്പോൾത്തന്നെ ബാക്കിയായ അൽപമെങ്കിലും അഭിമാനം പണയം വയ്ക്കാതെ സൂക്ഷിക്കാൻ പാടുപെടേണ്ടിവരുന്ന ഒരു വൃദ്ധനായിപ്പോവുക-
എപ്പോഴും മുൻവാതിലിൽവച്ചുതന്നെ യാത്രപറഞ്ഞുപോരേണ്ടിവരിക-
രോഗം പിടിച്ച്‌ ആഴ്ചകൾ തുടർച്ചയായി കട്ടിലിട്ടിരിക്കുന്ന മൂലയിൽ നിന്ന് സ്വന്തം മുറിയും നോക്കി കിടക്കേണ്ടിവരിക-
ഒരിക്കലും അരികിൽ സ്വന്തം ഭാര്യയുമൊത്ത്‌ കോണിപ്പടി ചവിട്ടിക്കയറിവരാനാകാതെവരിക-
സ്വന്തം മുറിക്ക്‌ അന്യരുടെ മുറികളിലേക്കു തുറക്കുന്ന വാതിലുകൾ മാത്രമുണ്ടായിരിക്കുക-
രാത്രിയിലേക്കുള്ള ആഹാരം വാങ്ങി കൈയിലെടുക്കേണ്ടിവരിക-
മറ്റുള്ളവരുടെ കുട്ടികളെ പുകഴ്ത്തേണ്ടിവരുമ്പോൾത്തന്നെ 'എനിക്കൊരു കുട്ടിയില്ല' എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കാനുംകൂടി അനുവാദം കിട്ടാതെ വരിക-
സ്വന്തം വേഷവും പെരുമാറ്റവും ചെറുപ്പത്തിൽക്കണ്ട ഓർമ്മയുള്ള ഒന്നോ രണ്ടോ അവിവാഹിതരെപ്പോലെയാക്കേണ്ടിവരിക.

ഇതുതന്നെയാണു ഗതിയെന്നതിൽ സംശയമില്ല. പക്ഷേ അതിനുമപ്പുറം, ഇന്നും ഇനി വരാനുള്ള നാളുകളിലും ജീവനോടെ നിങ്ങൾ നിൽക്കും-
മിടിക്കുന്ന ഒരു ശരീരവും യഥാർത്ഥത്തിലുള്ള ഒരു ശിരസ്സുമായി-
എന്നതിനർത്ഥം സ്വന്തം കൈകൊണ്ടടിക്കാൻ ഒരു നെറ്റിയുമായി.
*