തനിക്കു പറയാനുള്ളതൊക്കെപ്പറയാൻ
സ്പാനിഷ് നർത്തകിയ്ക്കു തന്റെ വിരലുകൾ മതി;
അവൾക്കു നാവ്, തന്റെ വിരൽ.
വികാരം കൊണ്ട കൂജനം,
വ്യഗ്രതയാർന്ന ദൗത്യങ്ങൾ,
രോഷം, പ്രസാദം,
ആസക്തിയും വിഭ്രമവും-
ഒക്കെപ്പറയാൻ വിരലൊന്നു വളച്ചാൽ മതി,
ഒരു വിരലൊന്നു ഞൊടിച്ചാൽ മതി.
വിരലുകളുടെ ലയത്തിൽ
ഇരിക്കുന്നിടത്തിരുന്നു ഞാൻ മാഞ്ഞുപോകുന്നു,
പൊള്ളുന്ന സ്പാനിഷ് പുഷ്പങ്ങളിടതൂർന്നൊരുടയാടയിലേക്കതെന്നെയുയർത്തുന്നു,
പകൽവെളിച്ചത്തിനു നേർക്കെന്റെ കണ്ണുകൾ കൊട്ടിയടയ്ക്കുന്നു.
ഇരുപതാമത്തെ ഗ്ളാസ്സും കാലിയാക്കി ഞാനിരിക്കുമ്പോൾ
വിരലുകളുടെ ലയമൊരു തിരപ്പെരുക്കം,
കണ്ണുകളുടെ വിടർച്ചയിൽ നിന്നൊരു കരിമഴ,
മഴയുടെ ചരിത്രത്തിനറിയാത്തതത്,
മഴയുടെ ഓർമ്മയിൽ നിന്നു തെന്നുന്നതത്.
ഇരിക്കുന്നിടത്തു ഞാനിരിയ്ക്കുന്നു,
ഈ കരിമിഴിമഴ നിലയ്ക്കരുതേയെന്ന നിവേദനവുമായി.
No comments:
Post a Comment