കിളികളുടെ വീട്
സെവിയേയിലോരോ സുന്ദരിയും
കടുംചെമലയൊരു പൂവു കൊണ്ടു
മുടിപ്പിന്നലലങ്കരിക്കുന്നു,
സ്പെയിനിലെ കിളികുലമാകെ
സന്ധ്യയ്ക്കു ചേക്കേറുന്നതുമവിടെ.
വിശറികൾ
കുന്നുകളിൽ വസന്തമൊടുങ്ങിയതിൽപ്പിന്നെ,
വേനൽ വന്നുപോയതിൽപ്പിന്നെ,
പുതുപൂക്കൾ വിടരുന്നുവെങ്കിൽ,
അതൊരായിരം വിശറികളിൽ.
കറുത്ത മുത്തുകൾ
ഉച്ചയ്ക്കു ഗ്രനാഡായിലെ തെരുവുകൾ
കറുത്ത മുത്തുകൾ വിളയുന്ന പാടങ്ങൾ;
കൺവിടർന്നിരുന്നു ഞാൻ കാണുന്നു,
എന്റെ ദമാസ്കസ്സിലെ മിനാരങ്ങൾ.
ഡോണാ മരിയാ
ഒരു മരുഭൂമിയെക്കാളും വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ,
എന്റെ നാട്ടുസൂര്യൻ തിളക്കുന്ന മുഖലക്ഷണങ്ങളോടെ,
പ്രഭാതചക്രവാളത്തിന്റെ സ്ഫോടനത്തോടെ,
എന്നെ വെട്ടിപ്പിളർക്കുന്നു, ഡോണാ മരിയാ.
എനിക്കോർമ്മ വരുന്നതു ദമാസ്കസിലെന്റെ ഭവനം,
അവിടെയൊരു ജലധാരയുടെ തെളിഞ്ഞ കൊഞ്ചൽ,
കിളരം വച്ച നാരകമരങ്ങൾ,
എന്റെ വീടിന്റെ പഴകിയ വാതിൽപ്പലകയിൽ
ഭംഗിയില്ലാത്ത കൈപ്പടയിൽ ഞാൻ കോറിയിട്ട പ്രണയകഥകൾ.
നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കിയിരിക്കെ, ഡോണാ മരിയാ,
പിന്നെയും ഞാൻ കാണുന്നതെന്റെ പെറ്റനാടിനെ.
മൂരി
ചോര കുത്തിയൊലിക്കട്ടെ,
ഉടലിലമ്പുകൾ തുളച്ചുകേറട്ടെ,
വിജയിയുടെ മഹിമയെ അതിജീവിക്കുന്നു,
ഇരയുടെ അഭിജാതമഹിമ.
പ്രവാചകന്റെ രക്തം
കൊരീദാ,
കൊരീദാ,
ചുവന്ന കൊടിയ്ക്കു നേരേ
മൂരി കുതിച്ചുചെല്ലുന്നു,
കരുത്തനായി, തടുക്കവയ്യാത്തതായി,
അരങ്ങിലവൻ വീഴുന്നു,
തന്റെ മാനമടിയറ വയ്ക്കുന്നുമില്ലവൻ,
രക്തസാക്ഷിയെപ്പോലെ,
പ്രവാചകനെപ്പോലെ.
കൊരീദാ- കാളപ്പോര്‌
No comments:
Post a Comment