ഉഷ്ണിക്കുന്നൊരു ശരത്കാലരാത്രിയിൽ കണ്ണുകൾ പൂട്ടി
നിന്റെ ചുടുന്ന മാറിടത്തിന്റെ പരിമളം ശ്വസിച്ചു ഞാൻ കിടക്കുമ്പോൾ,
എന്റെ കണ്ണുകൾക്കു മുന്നിലനാവൃതമാവുന്നു ധന്യതയുടെ വിദൂരതീരങ്ങൾ,
കെടാത്തൊരു സൂര്യന്റെ ഭീഷണജ്വാലകളേറ്റു തിളങ്ങുന്നവ.
അവിടെ, ആലസ്യത്തിന്റെ ആ പ്രശാന്തദ്വീപത്തിൽ
വിചിത്രവൃക്ഷങ്ങളിൽ വിളയുന്നു തുടുത്ത മധുരക്കനികൾ:
മെലിഞ്ഞും വഴങ്ങിയുമാണാണുങ്ങൾക്കുടലുകളവിടെ:
ആശ്ചര്യപ്പെടുത്തുന്നൊരാർജ്ജവം സ്ത്രീകളുടെ നോട്ടങ്ങളിൽ.
തെന്നൽ പോലെ നിന്റെ പരിമളമെന്നെയവിടെയ്ക്കു നയിക്കുന്നു:
അവിടെ ഞാൻ കാണുന്നു തിക്കിത്തിരക്കുന്നൊരു തുറമുഖം,
പ്രയാണങ്ങളുടെ തളർച്ചകൾ മാറാത്ത നൗകകളും പാമരങ്ങളുമായി.
പച്ചപ്പുളിമരങ്ങളുടെ പരിമളങ്ങൾ വായുവിലുയരുമ്പോൾ,
അതിൽക്കലർന്നു നാവികഗീതങ്ങളെന്നിലേക്കെത്തുമ്പോൾ
സുഗന്ധവും സംഗീതവും മാത്രമായെന്റെയാത്മാവു മാറുന്നു.
പാപത്തിന്റെ പൂക്കൾ - 23
No comments:
Post a Comment