ബോദ്‌ലെയർ - ലീത്തി

---

എന്റെ മാറിൽ വന്നുകിടക്കൂ, ഞാനാരാധിക്കുന്ന വ്യാഘ്രമേ,
നിർദ്ദയേ, നിർവികാരേ, അലസഭാവമെടുത്ത സത്വമേ,
തഴച്ച മുടിയുടെ കാട്ടിൽ വിറയാർന്ന വിരലുകളാഴ്ത്തണം,
സ്മൃതി കെട്ടേറെനേരമെനിയ്ക്കവിടെയുറങ്ങണം.

വന്യപരിമളം പാറ്റുന്ന നിന്റെ പുടവയുടെ ഞൊറിയ്ക്കുള്ളിൽ
പൊള്ളുന്ന നെറ്റിത്തലമെനിയ്ക്കൊന്നൊളിപ്പിക്കണം;
വാടിയ പനിനീർപ്പൂവിന്റെ മായുന്ന ഗന്ധം പോലെ
തിരസ്കൃതപ്രണയത്തിന്റെ വാസനയെനിക്കു ശ്വസിക്കണം.

ഉറങ്ങിയാൽ മതിയെനിയ്ക്ക്! ജീവിക്കണമെന്നില്ലെനിയ്ക്ക്!
മരണം പോലെ മധുരിക്കുന്ന, പതുപതുത്തൊരു മയക്കത്തിൽ
കാച്ചിയ ചെമ്പു പോലെ മിനുങ്ങുന്ന നിന്റെ മേനിയിൽ
ലജ്ജയില്ലാതെ ഞാൻ വിതയ്ക്കും നിർദ്ദയമെന്റെ ചുംബനങ്ങൾ.

എന്റെയാത്മാവിന്റെ നെഞ്ചിലമർത്തിയ തേങ്ങലുകളെ
നിന്റെ ശയ്യയുടെ കയങ്ങളിലല്ലാതെവിടെ മുക്കിത്താഴ്ത്തും ഞാൻ?
നിന്റെയധരങ്ങളിൽ പുരളുന്നു വിസ്മൃതിയുടെ വിഷവീര്യം,
നിന്റെ ചുംബനങ്ങളിലൊഴുകുന്നു മൃതിയുടെ നദീവേഗം.

എന്റെ ശിരോലിഖിതമേ, ഇനിമേലെന്റെയാനന്ദമേ,
മരണം വിധിച്ച കുറ്റവാളിയെപ്പോലെ ഞാനിതാ, വഴങ്ങുന്നേൻ;
ഒരപരാധവും ചെയ്യാതെ രക്തസാക്ഷിയായവൻ ഞാൻ,
സ്വന്തം ചിതാഗ്നി താൻ തന്നെ ആളിക്കത്തിക്കുന്നവൻ.

എന്റെ ശോകവുമെന്റെ വിദ്വേഷവും ശമിപ്പിക്കാൻ, വരൂ,
മോഹനിദ്രയുടെ നഞ്ഞു കലർന്ന പാലു ഞാനൂറ്റിക്കുടിയ്ക്കട്ടെ,
ഒരു ഹൃദയവുമൊരുനാളും നങ്കൂരമിടാത്ത നെഞ്ചേ,
ശിലാകഠിനമായ സ്തനങ്ങളുടെ തറയ്ക്കുന്ന മൊട്ടുകളിൽ നിന്നും.

---

(പാപത്തിന്റെ പൂക്കൾ- 33)

ലീത്തി - പാതാളത്തിലെ വിസ്മൃതിയുടെ നദി; ഭൂമിയിൽ വീണ്ടും ജന്മമെടുക്കുന്നതിനു മുമ്പായി ആത്മാക്കൾ ഈ പുഴയിലെ വെള്ളം കുടിച്ച് തങ്ങളുടെ പൂർവജന്മം മറക്കുന്നു.

---

Le Léthé

Viens sur mon coeur, âme cruelle et sourde,
Tigre adoré, monstre aux airs indolents;
Je veux longtemps plonger mes doigts tremblants
Dans l'épaisseur de ta crinière lourde;

Dans tes jupons remplis de ton parfum
Ensevelir ma tête endolorie,
Et respirer, comme une fleur flétrie,
Le doux relent de mon amour défunt.

Je veux dormir! dormir plutôt que vivre!
Dans un sommeil aussi doux que la mort,
J'étalerai mes baisers sans remords
Sur ton beau corps poli comme le cuivre.

Pour engloutir mes sanglots apaisés
Rien ne me vaut l'abîme de ta couche;
L'oubli puissant habite sur ta bouche,
Et le Léthé coule dans tes baisers.

À mon destin, désormais mon délice,
J'obéirai comme un prédestiné;
Martyr docile, innocent condamné,
Dont la ferveur attise le supplice,

Je sucerai, pour noyer ma rancoeur,
Le népenthès et la bonne ciguë
Aux bouts charmants de cette gorge aiguë
Qui n'a jamais emprisonné de coeur.

— Charles Baudelaire

Lethe

Come, lie upon my breast, cruel, insensitive soul,
Adored tigress, monster with the indolent air;
I want to plunge trembling fingers for a long time
In the thickness of your heavy mane,

To bury my head, full of pain
In your skirts redolent of your perfume,
To inhale, as from a withered flower,
The moldy sweetness of my defunct love.

I wish to sleep! to sleep rather than live!
In a slumber doubtful as death,
I shall remorselessly cover with my kisses
Your lovely body polished like copper.

To bury my subdued sobbing
Nothing equals the abyss of your bed,
Potent oblivion dwells upon your lips
And Lethe flows in your kisses.

My fate, hereafter my delight,
I'll obey like one predestined;
Docile martyr, innocent man condemned,
Whose fervor aggravates the punishment.

I shall suck, to drown my rancor,
Nepenthe and the good hemlock
From the charming tips of those pointed breasts
That have never guarded a heart.

— William Aggeler, The Flowers of Evil (Fresno, CA: Academy Library Guild, 1954)

---