പൂക്കളും, നെടിയ തണ്ടുള്ള പുൽക്കൊടികളും, ഒരു തേനീച്ചയും,
പിന്നെ ആകാശത്തിന്റെ നീലിമയും, മദ്ധ്യാഹ്നത്തിന്റെ ജ്വലനവും...
മരണമുഹൂർത്തമെത്തുമ്പോൾ ദൈവമവന്റെ മുടിയനായ പുത്രനോടു ചോദിക്കും:
“ഭൂമിയിൽ നിന്റെ വാസത്തിൽ തൃപ്തനായിരുന്നുവോ നീ?”
ഒക്കെയും ഞാൻ മറക്കും, ഇത്രയും ഞാനോർമ്മ വയ്ക്കും:
പുൽക്കൊടികളുടെ നെടിയ കുന്തങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ പുൽമേടിന്റെ പാതകൾ;
കാരുണ്യത്തിന്റെ കാൽമുട്ടുകളിലള്ളിപ്പിടിയ്ക്കവെ,
തിരിച്ചൊന്നും പറയാതെ നിരുദ്ധകണ്ഠനായി ഞാനിരിക്കും.
No comments:
Post a Comment