ഞങ്ങളുടെ പ്രപിതാക്കളബോധത്തിലാരാധിച്ചിരുന്ന ചന്ദ്രനേ,
നീലിച്ച മാളികയിൽ നിന്നന്തഃപുരം വിട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ
വെള്ളിമാറ്റുടുത്ത ദാസിമാരകമ്പടി വന്നവളേ, സിന്തിയാ,
ഇരുളടഞ്ഞ ഞങ്ങളുടെ മടകളിൽ വെളിച്ചം വീശുന്ന ദീപമേ,
നീ കണ്ടുവോ, മൃദുശയ്യകളിൽ തളർന്നുറക്കമായ കാമുകരെ,
വിടർന്ന ചുണ്ടുകളിലൂടെ കവിടിനിരകൾ പോലവരുടെ പല്ലുകളെ,
വൈകിയ രാത്രിയിലും നെറ്റി മേൽ പ്രഹരിച്ചിരിക്കുന്ന കവികളെ,
പുറ്റിനടിയിലിണചേർന്നു പിണയുന്ന അണലിപ്പാമ്പുകളെ?
അതോ, മൃദുപദങ്ങളുമായി, മഞ്ഞ മുഖംമൂടിയുമായി,
രാവു മുഴുവൻ നീയലയുന്നതു പഴയൊരു പ്രണയത്തിന്റെ ഓർമ്മയിലോ,
എൻഡമിയോന്റെ വിളറിപ്പോയ ചാരുതകളെ പുൽകുവാനോ?
-“ഈ ജീർണ്ണകാലത്തിന്റെ സന്താനമേ, ഞാൻ കാണുന്നതു നിന്റെയമ്മയെ,
തന്റെ നരയും നോക്കി കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയിളിയ്ക്കുന്നവളെ,
നിന്നെയൂട്ടിയ മുലക്കണ്ണുകളിൽ കുങ്കുമം തേയ്ക്കുകയാണവൾ!”
പാപത്തിന്റെ പൂക്കൾ
സിന്തിയാ - ആർട്ടെമിസ് എന്ന ചാന്ദ്രദേവതയുടെ മറ്റൊരു ഗ്രീക്കുനാമം.
എൻഡമിയോൺ - ഗ്രീക്കുപുരാണത്തിൽ ചന്ദ്രൻ പ്രണയിച്ച ആട്ടിടയബാലൻ; സിയൂസ് അവനു നിത്യയൌവനം നല്കി.
ഈ ജീർണ്ണകാലത്തിന്റെ സന്താനമേ - കവിയുടെ ധാർഷ്ട്യം കണ്ടു കോപിച്ച ചന്ദ്രൻ അയാളുടെ അമ്മയെ, ഈ ജീർണ്ണിച്ച കാലത്തെയാണു താൻ കാണുന്നതെന്നു തിരിച്ചടിക്കുന്നു; കാലം കവർന്ന സൌന്ദര്യത്തെ ചമയം കൊണ്ടു തിരിച്ചുപിടിക്കാൻ നോക്കുന്ന വൃദ്ധവേശ്യയാണവർ.
La Lune offensée
Ô Lune qu'adoraient discrétement nos pères,
Du haut des pays bleus où, radieux sérail,
Les astres vont te suivre en pimpant attirail,
Ma vieille Cynthia, lampe de nos repaires,
Vois-tu les amoureux sur leurs grabats prospères,
De leur bouche en dormant montrer le frais émail?
Le poète buter du front sur son travail?
Ou sous les gazons secs s'accoupler les vipères?
Sous ton domino jaune, et d'un pied clandestin,
Vas-tu, comme jadis, du soir jusqu'au matin,
Baiser d'Endymion les grâces surannées?
— «Je vois ta mère, enfant de ce siècle appauvri,
Qui vers son miroir penche un lourd amas d'années,
Et plâtre artistement le sein qui t'a nourri!»
— Charles Baudelaire
The Offended Moon
O Moon whom our ancestors discreetly adored,
Radiant seraglio! from the blue countries' height
To which the stars follow you in dashing attire,
My ancient Cynthia, lamp of our haunts,
Do you see the lovers on their prosperous pallets,
Showing as they sleep, the cool enamel of their mouths?
The poet beating his forehead over his work?
Or the vipers coupling under the withered grass?
Under your yellow domino, with quiet step,
Do you go as in days of old from morn till night
To kiss the faded charms of Endymion?
— "I see your mother, child of this impoverished age,
Bending toward her mirror a heavy weight of years,
Skillfully disguising the breast that nourished you!"
— William Aggeler, The Flowers of Evil (Fresno, CA: Academy Library Guild, 1954)
The Moon Offended
O moon, to whom our fathers used to pray,
From your blue home, where, odalisques of light,
'The stars will follow you in spruce array,
Old Cynthia, lantern of our dens by night,
Do you see sleeping lovers on their couches
Reveal the cool enamel of their teeth:
The poet at his labours, how he crouches:
And vipers — how they couple on the heath?
In yellow domino, with stealthy paces,
Do you yet steal with clandestine embraces
To clasp Endymion's pale, millenial charm?
— "I see your mother, by her mirror, buckled
By weight of years, poor child of death and harm!
Patching with art the breast at which you suckled!"
— Roy Campbell, Poems of Baudelaire (New York: Pantheon Books, 1952)
No comments:
Post a Comment