പുതിയ കമ്പികളിണക്കി നിന്നെ ഞാൻ കീർത്തിക്കാം,
എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഏകാന്തതയി-
ലുല്ലസിച്ചുലയുന്ന പുതുമൊട്ടേ!
പുഷ്പഹാരങ്ങളെടുത്തണിയൂ,
വശ്യം കൊണ്ടെന്നപോലാകർഷിക്കുന്നവളേ,
ഞങ്ങളുടെ പാപങ്ങൾക്കു നിവൃത്തി വരുത്തുന്നവളേ!
മരണനദിയിൽ നിന്നു കോരിക്കുടിക്കുമ്പോലെ
നിന്റെ ചുംബനങ്ങൾ ഞാൻ നുകരാം,
കാന്തം പോലെ വലിക്കുന്നവളേ.
ചെയ്ത പാപങ്ങളുടെ കൊടുംകാറ്റി-
ലെന്റെ നടവഴികളിരുണ്ടപ്പോൾ
ദേവതേ, നീ പ്രത്യക്ഷയായി,
ഞങ്ങളുടെ കപ്പൽച്ചേതങ്ങളിൽ രക്ഷകയായി,
ഒരു ധ്രുവനക്ഷത്രം പോലെ ദീപ്തയായി...
നിന്റെയൾത്താരയിലെന്റെ ഹൃദയം ഞാനർപ്പിക്കാം.
നന്മകൾ തുളുമ്പുന്ന തടാകമേ,
നിത്യയൗവനത്തിന്റെയുറവേ,
എന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്നു മൗനമടർത്തിമാറ്റൂ!
മാലിന്യങ്ങൾ നീ കഴുകിമാറ്റി,
വളവുകൾ നീ തടവിനീർത്തി,
ബലം കെട്ടതിനു നീ കരുത്തും നൽകി.
വിശന്നലഞ്ഞ പാതകളിൽ വഴിയമ്പലമായി നീ,
അന്ധകാരത്തിൽ ഞാനുഴറിനടക്കുമ്പോൾ
നന്മയുടെ കൂടാരത്തിലേക്കു വഴിവിളക്കായി നീ.
ഇനി നിന്റെ ബലമെന്നോടു ചേർക്കൂ,
വാസനത്തൈലങ്ങളുടെ പരിമളങ്ങൾ കലരുന്ന
വശ്യമായ സ്നാനജലമേ!
മാലാഖമാർ തൈലാഭിഷേകം ചെയ്ത
പവിത്രതയുടെ മാർക്കവചമേ,
എന്റെയരക്കെട്ടിനു കോട്ട കെട്ടൂ!
രത്നഖചിതമായ പാനപാത്രമേ,
ഉപ്പു രുചിക്കുന്ന അപ്പമേ,
എന്റെ ഫ്രാൻസിസ്ക്കാ, സ്വർഗ്ഗീയസോമമേ!
(പാപത്തിന്റെ പൂക്കൾ - 60)
Franciscae meae laudes
Novis te cantabo chordis,
O novelletum quod ludis
In solitudine cordis.
Esto sertis implicata,
Ô femina delicata
Per quam solvuntur peccata!
Sicut beneficum Lethe,
Hauriam oscula de te,
Quae imbuta es magnete.
Quum vitiorum tempegtas
Turbabat omnes semitas,
Apparuisti, Deitas,
Velut stella salutaris
In naufragiis amaris.....
Suspendam cor tuis aris!
Piscina plena virtutis,
Fons æternæ juventutis
Labris vocem redde mutis!
Quod erat spurcum, cremasti;
Quod rudius, exaequasti;
Quod debile, confirmasti.
In fame mea taberna
In nocte mea lucerna,
Recte me semper guberna.
Adde nunc vires viribus,
Dulce balneum suavibus
Unguentatum odoribus!
Meos circa lumbos mica,
O castitatis lorica,
Aqua tincta seraphica;
Patera gemmis corusca,
Panis salsus, mollis esca,
Divinum vinum, Francisca!
— Charles Baudelaire
In Praise of My Frances
I'll sing to you on a new note,
O young hind that gambols gaily
In the solitude of my heart.
Be adorned with wreaths of flowers,
O delightful woman
By whom our sins are washed away!
As from a benign Lethe,
I shall drink kisses from you,
Who were given a magnet's strength.
When a tempest of vices
Was sweeping down on every path,
You appeared, O divinity!
Like the star of salvation
Above a disastrous shipwreck...
I shall place my heart on your altar!
Reservoir full of virtue,
Fountain of eternal youth,
Restore the voice to my mute lips!
You have burned that which was filthy,
Made smooth that which was rough,
Strengthened that which was weak.
In my hunger you are the inn,
In the darkness my lamp,
Lead me always on virtue's path.
Add your strength now to my strength,
Sweet bath scented
With pleasant perfumes!
Shine forth from my loins,
O cuirass of chastity,
That was dipped in seraphic water,
Cup glittering with precious stones,
Bread seasoned with salt, delectable dish,
Heavenly wine — My Frances.
— William Aggeler, The Flowers of Evil (Fresno, CA: Academy Library Guild, 1954)
No comments:
Post a Comment