ബോദ്‌ലെയർ - കാല്പനികസൂര്യാസ്തമയം

---

എത്ര മനോജ്ഞമാണുദയവേളയിലെ സൂര്യൻ,
ഒരു സ്ഫോടനം പോലെ പ്രഭാതാശംസകളെറിയുന്നവൻ;
ഒരു സ്വപ്നം പോലുജ്ജ്വലമായവനസ്തമിക്കുമ്പോൾ
സ്നേഹത്തോടതിനഭിവാദ്യമർപ്പിക്കുന്നവൻ ധന്യൻ!

ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുന്നു, പൂവും പുഴയും ചാലുമവന്റെ കടാക്ഷത്തിൽ
വേപഥു പൂണ്ട സാധുഹൃദയം പോലെ മൂർച്ഛിക്കുന്നതും;
നേരം വൈകിയെങ്കിലും ചക്രവാളത്തിലേക്കു കുതിക്കുക നാം,
ചായുന്ന രശ്മികളിലൊന്നെങ്കിലും നമുക്കു കിട്ടുമാറാകട്ടെ!

വ്യർത്ഥം, പിൻവാങ്ങുന്നൊരു ദേവന്റെ പിന്നാലെ എന്റെ പലായനം,
അധൃഷ്യയായ രാത്രിയുടെ രാജ്യഭാരമായിരിക്കുന്നു,
ഇരുണ്ടും, നനഞ്ഞും, ഉൾക്കിടിലങ്ങൾ നിറഞ്ഞും;

നിഴലുകൾക്കു മേൽ ശവപ്പറമ്പുകളുടെ ഗന്ധമൊഴുകുന്നു,
കൊഴുത്ത ചതുപ്പിനുമേലധീരം ഞാൻ ചുവടു വയ്ക്കുമ്പോൾ
അതിനടിയിൽ ഞെരിയുന്നു വഴുക്കുന്ന ഒച്ചുകളും തവളകളും.

---

Le Coucher du Soleil Romantique

Que le soleil est beau quand tout frais il se lève,
Comme une explosion nous lançant son bonjour!
— Bienheureux celui-là qui peut avec amour
Saluer son coucher plus glorieux qu'un rêve!

Je me souviens!... J'ai vu tout, fleur, source, sillon,
Se pâmer sous son oeil comme un coeur qui palpite...
— Courons vers l'horizon, il est tard, courons vite,
Pour attraper au moins un oblique rayon!

Mais je poursuis en vain le Dieu qui se retire;
L'irrésistible Nuit établit son empire,
Noire, humide, funeste et pleine de frissons;

Une odeur de tombeau dans les ténèbres nage,
Et mon pied peureux froisse, au bord du marécage,
Des crapauds imprévus et de froids limaçons.

— Charles Baudelaire

The Sunset of Romanticism

How beautiful the Sun is when newly risen
He hurls his morning greetings like an explosion!
— Fortunate the one who can lovingly salute
His setting, more glorious than a dream!

I remember!... I have seen all, flower, stream, furrow,
Swoon under his gaze like a palpitating heart...
— Let us run to the horizon, it's late,
Let us run fast, to catch at least a slanting ray!

But I pursue in vain the sinking god;
Irresistible Night, black, damp, deadly,
Full of shudders, establishes his reign;

The odor of the tomb swims in the shadows
And at the marsh's edge my timid foot
Treads upon slimy snails and unexpected toads.

— William Aggeler, The Flowers of Evil (Fresno, CA: Academy Library Guild, 1954)

Romantic Sunset

How lovely is the sun, when, freshly soaring,
Like an explosion, first he bids "Good-Day."
Happy the man, on gorgeous sunsets poring,
Who can salute with love its parting ray.

I've seen all things, flower, furrow, pond, and rill,
Swoon in his gaze like a poor heart that dies.
Run to the skyline. It is late. We still
May catch one parting ray before it flies.

But it's in vain I chase my God receding.
Night irresistible, damp, black, unheeding
Establishes her empire, full of fear.

Amongst the shades a grave-like odour trails.
My naked feet walk into chilly snails
And bullfrogs unforeseen along the mere.

— Roy Campbell, Poems of Baudelaire (New York: Pantheon Books, 1952)

Sundown of Romanticism

How beautiful the sun when his new-risen beams
Hurl forth his morning greetings as huge guns might shoot,
— Thrice-happy he whose loving heart can still salute
His setting glow which is more beautiful than dreams.
I remember. I have seen all — flower, stream, furrow — sway
Under his gaze like swooning hearts that palpitate.
Let us run to the sky-rim, it is all too late,
Lot us run fast to catch at least one slanting ray!

But I pursue this sinking deity in vain,
Night irresistibly resumes her baleful reign,
Black, humid, full of shudderings as sharp as flails.
The stench of tombs swims over shadows thick as soot,
And at the marsh's edge my apprehensive foot
Treads upon slimy toads and unexpected snails.

link to image

---