ബോദ്‌ലെയെർ - ഒരു യക്ഷിയുടെ രൂപഭേദം

---

ചുടുന്ന കനലുകൾക്കു മേൽ പുളയുന്ന പാമ്പിനെപ്പോലെ,
മാർക്കച്ചയുടെ കനത്ത കവചത്തിനുള്ളിൽ മുലകളെ ഞെരിച്ചും,
തൊണ്ടിപ്പഴം പോലെ ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ വിടർത്തി
കസ്തൂരി മണക്കുന്ന വാക്കുകളന്നേരമവൾ പറഞ്ഞു:
“നനവൂറുന്നതാണെന്റെ ചുണ്ടുകൾ, നോക്കൂ, എനിക്കറിയും
മനഃസാക്ഷിക്കിഴവനെ കിടക്കയിലുറക്കിക്കിടത്തുന്ന വിദ്യയും;
ഏതു കണ്ണീരുമെന്റെ പോർമുലകളിൽ ഞാനൊപ്പിയെടുക്കും,
കിഴവന്മാരെക്കൊണ്ടു കുട്ടികളുടെ ചിരി ഞാൻ ചിരിപ്പിക്കും.
നഗ്നയായി കണ്മുന്നിലെന്നെക്കാണുന്നവന്നു ഞാനാവും,
ചന്ദ്രനും സൂര്യനും ആകാശത്തിലന്യനക്ഷത്രങ്ങളും!
കാമശാസ്ത്രവിദഗ്ധയാണു ഞാൻ, പ്രിയപണ്ഡിതാ:
മാരകമായ കരങ്ങളിലൊരുവനെ ഞാൻ ഞെരിക്കുമ്പോൾ,
കാതരയുമാസക്തയും, ദുർബലയും ബലിഷ്ഠയുമായി
ചുംബനങ്ങളുടെ ദംശനങ്ങൾക്കെന്റെ മാറിടം ഞാൻ വഴങ്ങുമ്പോൾ,
വികാരം കൊണ്ടു മൂർച്ഛിക്കുന്ന രണ്ടു മൃദൂപധാനങ്ങളിൽ
മാലാഖമാർ നിസ്സഹായരായെനിക്കടിയറവു പറയും!“

എന്നിൽ നിന്നസ്ഥിമജ്ജകളെല്ലമവളൂറ്റിയെടുത്തതില്പിന്നെ,
ഒരു പ്രണയചുംബനത്തിന്റെ മറുപടിയവൾക്കു കൊടുക്കാനായി
തളർച്ചയോടവൾക്കു നേർക്കു തിരിഞ്ഞുകിടക്കുമ്പോൾ കാണുന്നു,
ചലം പൊട്ടിയൊലിച്ചും, ഒട്ടിപ്പിടിച്ചുമൊരു വീർത്ത തോൽസഞ്ചി!
ഭീതി കൊണ്ടു മരവിച്ചു ഞാനെന്റെ കണ്ണുകളിറുക്കിയടച്ചു,
തെളിഞ്ഞ വെളിച്ചത്തിലേക്കു പിന്നെ ഞാൻ കണ്ണു തുറന്നപ്പോൾ
ഞാനരികിൽ കണ്ടതു തുടുത്തുകൊഴുത്തൊരു കളിപ്പാവയെയല്ല,
എന്റെ ജീവരക്തമൂറ്റി സ്വന്തം സിരകളിലൊഴുക്കിയവളെയല്ല,
ഒരെല്ലിൻകൂടത്തിന്റെ ശേഷിപ്പുകളെ; അതു വിറക്കൊണ്ടു ഞരങ്ങുന്നു,
കാറ്റിന്റെ രോഷം തട്ടിയുരുട്ടുന്നൊരു കാറ്റുകാട്ടിയെപ്പോലെ,
മഞ്ഞുകാറ്റൂതുന്ന രാത്രിയിലൊരു തുരുമ്പിച്ച തൂണിൽ
ഇളകിയാടുന്ന പഴയൊരു ചൂണ്ടുപലക പോലെ.

---

Les Métamorphoses du vampire

La femme cependant, de sa bouche de fraise,
En se tordant ainsi qu'un serpent sur la braise,
Et pétrissant ses seins sur le fer de son busc,
Laissait couler ces mots tout imprégnés de musc:
— «Moi, j'ai la lèvre humide, et je sais la science
De perdre au fond d'un lit l'antique conscience.
Je sèche tous les pleurs sur mes seins triomphants,
Et fais rire les vieux du rire des enfants.
Je remplace, pour qui me voit nue et sans voiles,
La lune, le soleil, le ciel et les étoiles!
Je suis, mon cher savant, si docte aux voluptés,
Lorsque j'étouffe un homme en mes bras redoutés,
Ou lorsque j'abandonne aux morsures mon buste,
Timide et libertine, et fragile et robuste,
Que sur ces matelas qui se pâment d'émoi,
Les anges impuissants se damneraient pour moi!»

Quand elle eut de mes os sucé toute la moelle,
Et que languissamment je me tournai vers elle
Pour lui rendre un baiser d'amour, je ne vis plus
Qu'une outre aux flancs gluants, toute pleine de pus!
Je fermai les deux yeux, dans ma froide épouvante,
Et quand je les rouvris à la clarté vivante,
À mes côtés, au lieu du mannequin puissant
Qui semblait avoir fait provision de sang,
Tremblaient confusément des débris de squelette,
Qui d'eux-mêmes rendaient le cri d'une girouette
Ou d'une enseigne, au bout d'une tringle de fer,
Que balance le vent pendant les nuits d'hiver.

— Charles Baudelaire

The Vampire's Metamorphoses

The woman meanwhile, twisting like a snake
On hot coals and kneading her breasts against the steel
Of her corset, from her mouth red as strawberries
Let flow these words impregnated with musk:
— "I, I have moist lips, and I know the art
Of losing old Conscience in the depths of a bed.
I dry all tears on my triumphant breasts
And make old men laugh with the laughter of children.
I replace, for him who sees me nude, without veils,
The moon, the sun, the stars and the heavens!
I am, my dear scholar, so learned in pleasure
That when I smother a man in my fearful arms,
Or when, timid and licentious, frail and robust,
I yield my bosom to biting kisses
On those two soft cushions which swoon with emotion,
The powerless angels would damn themselves for me!"

When she had sucked out all the marrow from my bones
And I languidly turned toward her
To give back an amorous kiss, I saw no more
Than a wine-skin with gluey sides, all full of pus!
Frozen with terror, I closed both my eyes,
And when I opened them to the bright light,
At my side, instead of the robust manikin
Who seemed to have laid in a store of blood,
There quivered confusedly a heap of old bones,
Which of themselves gave forth the cry of a weather-cock
Or of a sign on the end of an iron rod
That the wind swings to and fro on a winter night.

— William Aggeler, The Flowers of Evil (Fresno, CA: Academy Library Guild, 1954)

The Metamorphoses of the Vampire

The crimson-fruited mouth that I desired —
While, like a snake on coals, she twinged and twired,
Kneading her breasts against her creaking busk —
Let fall those words impregnated with musk,
— "My lips are humid: by my learned science,
All conscience, in my bed, becomes compliance.
My breasts, triumphant, staunch all tears; for me
Old men, like little children, laugh with glee.
For those who see me naked, I replace
Sun, moon, the sky, and all the stars in space.
I am so skilled, dear sage, in arts of pleasure,
That, when with man my deadly arms I measure,
Or to his teeth and kisses yield my bust,
Timid yet lustful, fragile, yet robust,
On sheets that swoon with passion — you might see
Impotent angels damn themselves for me."

When of my marrow she had sucked each bone
And, languishing, I turned with loving moan
To kiss her in return, with overplus,
She seemed a swollen wineskin, full of pus.
I shut my eyes with horror at the sight,
But when I opened them, in the clear light,
I saw, instead of the great swollen doll
That, bloated with my lifeblood, used to loll,
The debris of a skeleton, assembling
With shrill squawks of a weathercock, lie trembling,
Or sounds, with which the howling winds commingle,
Of an old Inn-sign on a rusty tringle.

— Roy Campbell, Poems of Baudelaire (New York: Pantheon Books, 1952)

---