സത്യം
സത്യം
ഒരു നാണക്കാരൻ പക്ഷിയാണ്,
കാലത്തിനു പുറത്തു പറക്കുന്ന
ഒരു ആനറാഞ്ചൻ:
ചിലപ്പോൾ മുമ്പേ,
ചിലപ്പോൾ പിമ്പേ.
ചിലർ പറയുന്നു,
അങ്ങനെയൊന്നില്ലെന്ന്,
അവളെ കണ്ടവരാവട്ടെ
ഒന്നും പറയുന്നുമില്ല.
ഇണങ്ങിയ കിളിയാണു സത്യമെന്ന്
ഞാൻ കരുതിയിട്ടേയില്ല,
ഇനിയങ്ങനെയാണെങ്കിൽ
നിങ്ങൾക്കവളുടെ തൂവലുകൾ മാടിയൊതുക്കാം,
നിങ്ങളെ ഭയന്നവളൊരു കോണിൽപ്പോയിരിക്കില്ല,
കൂമന്റെ തുറുകണ്ണുമായി നിങ്ങൾക്കു നേരേ നഖം നീട്ടില്ല.
വേറേ ചിലർ പറയുന്നു,
സത്യം ഒരു തണുത്ത കത്തിയലകാണെന്ന്,
യിന്നും യാങ്ങുമാണെന്ന്,
പുല്ലിനിടയിലെ പാമ്പാണെന്ന്,
താനാണുയരത്തിലെന്നു കഴുകനു തോന്നുന്ന നേരം
കുതിച്ചുയരുന്ന പൊടിക്കുരുവിയാണെന്ന്.
മരിച്ച സത്യത്തെയും
ഞാൻ കണ്ടിരിക്കുന്നു:
കണ്ണുകൾ വെറുങ്ങലിച്ച മുയലിന്റേതു പോലെ.
ഒരേ കടലിലല്ല നമ്മുടെ പ്രയാണം
ഒരേ കടലിലല്ല നമ്മുടെ പ്രയാണം,
അങ്ങനെയാണെന്നു തോന്നിയാലും.
എന്റെ കപ്പൽത്തട്ടിൽ കൂറ്റൻ തടികൾ, ഉരുക്ക്,
മണലും സിമന്റും ഭാരങ്ങൾ.
എന്റെ വളവര ജലം തൊടുന്നു,
വളരെപ്പതുക്കെയാണെന്റെ ഗതി,
തിരക്കുത്തിനെ നേർത്തും
മൂടൽമഞ്ഞിൽ ഞരങ്ങിയും.
നീയൊഴുകുന്നതൊരു കടലാസ്സുവഞ്ചിയിൽ,
നിന്റെ നീലിച്ച വഞ്ചിപ്പായ നിറയ്ക്കാൻ സ്വപ്നങ്ങൾ,
കാറ്റു വളരെ സൌമ്യം,
തിരകളൊതുങ്ങിയതും.
1 comment:
'സത്യം ...' ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു .. നല്ല ചിന്ത...
ഇനിയും എഴുതുക ... ആശംസകളോടെ ........
Post a Comment