Tuesday, October 2, 2012

ജാപ്പനീസ് കവിത–പ്രാചീനകാലം - 7


മലകളിലിലകൾ തളിരിടും കാലം മുതൽ
പഴുക്കിലകളായവ കൊഴിയുന്ന കാലം വരെ
നിന്നോടൊത്തു കിടക്കണമെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞാൽ
നിനക്കെന്നോടെന്തു തോന്നും?

-മന്യോഷു


വീട്ടിനുള്ളിലിരുളിൽത്തന്നെ
നാമിരിക്കണോ,
പുറത്തു പുല്പരപ്പിൽ
നിലാവു വീണുതിളങ്ങുമ്പോൾ?

-മന്യോഷു


മലയിൽ
മുളയിലകളുരുമ്മുമ്പോൾ
ഞാനോർക്കുന്ന-
തിങ്ങില്ലാത്തൊരുവളെ.


*

പഴുക്കിലകൾ വീണുമറഞ്ഞു,
ശരൽക്കാലത്തെ മലമ്പാതകൾ;
ഞാനവളെ എങ്ങനെ കണ്ടെത്താൻ,
ഞാനറിയാത്ത വഴികളിലലയുന്നവളെ?


*

വീട്ടിനുള്ളിൽ ഞാനിരിക്കുന്നു
നമ്മുടെ മുറിയിൽ
നമ്മുടെ കിടക്കയിൽ
നിന്റെ മെത്തയും നോക്കി.


*
എന്റെ കാമുകനെക്കാത്തു
ഞാനിരുന്നു;
ആകാശഗംഗയിൽ
തുഴ വീഴുന്നതു കേട്ടും.

-കാക്കിനോമോട്ടൊ നോ ഹിതോമാരോ


2 comments:

arun bhaskaran said...

നല്ല കവിതകള്‍ :-)

sethumenon said...

Fruitful Effort- Remarkable.