വില്യം ഷേക്സ്പിയർ - ഒരു വേനലിൻ പകലിനോടു നിന്നെ ഞാനുപമിച്ചാലോ...

---

ഒരു വേനലിൻ പകലിനോടു നിന്നെ ഞാനുപമിച്ചാലോ?
അതിലും മനോഹരിയാണു നീ, അതുപോലെ ചപലയുമല്ല:
തെമ്മാടിക്കാറ്റുലച്ചുവീഴ്ത്തിയെന്നാവാം മേയ്മാസമുകുളങ്ങളെ,
വേനലിന്റെ ജീവിതാവധിയോ, അത്ര കുറഞ്ഞൊരു കാലവും:
ചിലനേരമാകാശത്തിന്റെ കണ്ണെരിയുന്നതു തീക്ഷ്ണമായി,
പലപ്പോഴുമതിന്റെ സ്വർണ്ണവർണ്ണം മങ്ങിമാഞ്ഞും പോകുന്നു;
സുന്ദരമായതിന്റെ  സൌന്ദര്യം നഷ്ടമാവുക തന്നെ വേണം,
ഭാഗ്യവിപര്യയത്താൽ, ഇനിയഥവാ,  പ്രകൃതിനിശ്ചയത്താൽ;
നിന്റെ നിത്യഗ്രീഷ്മം പക്ഷേ, മാഞ്ഞുപോവുകയെന്നതില്ല,
നിനക്കവകാശമായ സൌന്ദര്യം നിനക്കു നഷ്ടമാവുകയില്ല,
തന്റെ നിഴലത്താണു നിന്റെ നടപ്പെന്നു മരണം ഗർവ്വിക്കുകയുമില്ല,
എന്റെ കവിതയുടെ നിത്യതയിൽ ചിരായുസ്സാണു നീയെന്നതിനാൽ;
     മനുഷ്യരിൽ പ്രാണനോടുന്ന കാലം, കണ്ണുകൾ കാണുന്ന കാലം,
     അത്രകാലമീ കവിത ജീവിക്കും, ഈ കവിതയിൽ നീ ജീവിക്കും.
(ഗീതകം 18)

---

Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate;
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date;
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimm'd;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimm'd;
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow'st;
Nor shall Death brag thou wander'st in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st:
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.

---