വീസ്വാവാ സിംബോഴ്സ്ക - കാലഘട്ടത്തിന്റെ സന്തതികൾ

---

നമ്മുടെ കാലത്തിന്റെ സന്തതികളാണു നാം,
നമ്മുടേതൊരു രാഷ്ട്രീയകാലം.

പകലു മുഴുവൻ, രാത്രിയുടനീളം,
എല്ലാ വ്യവഹാരങ്ങളും
-നിങ്ങളുടെ, ഞങ്ങളുടെ, അവരുടെ-
രാഷ്ട്രീയവ്യവഹാരങ്ങൾ തന്നെ.

നിങ്ങൾക്കിഷ്ടമായാലും ഇല്ലെങ്കിലും ശരി,
നിങ്ങളുടെ ജീനുകൾക്കുള്ളതൊരു രാഷ്ട്രീയഭൂതകാലം,
നിങ്ങളുടെ തൊലിയുണ്ടായതൊരു രാഷ്ട്രീയമൂശയിൽ,
നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾക്കൊരു രാഷ്ട്രീയച്ചായ് വുമുണ്ട്.

നിങ്ങളെന്തു പറഞ്ഞാലും അതിനൊരു ധ്വനിയുണ്ടാവും,
നിങ്ങളുടെ മൌനവും സ്വയം സംസാരിക്കും,
രണ്ടു രീതിയിലായാലും നിങ്ങൾ സംസാരിക്കുന്നതു രാഷ്ട്രീയമായിരിക്കും.
ഇനി കാട്ടിലേക്കാണു നിങ്ങൾ പോകുന്നതെങ്കിൽ,
രാഷ്ട്രീയത്തറയിൽ
രാഷ്ട്രീയച്ചുവടു വച്ചായിരിക്കും നിങ്ങൾ പോവുക.

അരാഷ്ട്രീയകവിതകളും രാഷ്ട്രീയമുള്ളവ തന്നെ,
നമുക്കു മുകളിൽ വിളങ്ങിനിൽക്കുന്ന ചന്ദ്രൻ
പണ്ടേപ്പോലെ നിർമ്മലചന്ദ്രനുമല്ല.
ഇരിക്കണോ മരിക്കണോ, അതാണു ചോദ്യം,
ദഹനക്കേടുണ്ടാക്കുന്നതാണതെങ്കിലും
ചോദ്യം, എന്നുമെന്നപോലെ, രാഷ്ട്രീയം തന്നെ.

ഒരു രാഷ്ട്രീയമാനം കൈവരിക്കാൻ
നിങ്ങൾ മനുഷ്യനാവണമെന്നുപോലുമില്ല,
അസംസ്കൃതവസ്തുവായാൽ മതി,
പ്രോട്ടീൻ ഭക്ഷണമായാൽ മതി,
ക്രൂഡോയിലായാൽ മതി,

നാം ചുറ്റും കൂടിയിരിക്കുന്ന മേശയായാൽ മതി;
മാസങ്ങൾ നാം തർക്കിച്ചതല്ലേ,
വട്ടമേശയ്ക്കു ചുറ്റുമിരുന്നോ, അതോ ചതുരമേശയ്ക്കു ചുറ്റുമിരുന്നോ വേണം
ജീവിതവും മരണവും നാം ചർച്ച ചെയ്തു തീരുമാനിക്കാനെന്ന്.

ഈ നേരത്തു പക്ഷേ, മനുഷ്യർ മരിച്ചുവീഴുന്നുണ്ടായായിരുന്നു,
മൃഗങ്ങൾ ചാവുന്നുണ്ടായായിരുന്നു,
വീടുകൾ കത്തിയെരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
പാടങ്ങളിൽ കള കേറുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
നമുക്കോർമ്മ വരുന്നതിനും മുമ്പുള്ള കാലത്തെന്നപോലെ,
കാലത്തിലിത്ര രാഷ്ട്രീയം കലരുന്നതിനു മുമ്പുള്ള കാലത്തെന്നപോലെ.

---

hildren of Our Age 
                           by Wilawa Szymborska - 1986 

                           We are children of our age, 
                           it's a political age. 

                           All day long, all through the night 
                           all affairs--yours, ours, theirs-- 
                           are political affairs. 

                           Whether you like it or not, 
                           your genes have political past, 
                           your skin--a political cast, 
                           your eyes--a political slant. 

                           Whatever you say reverberates, 
                           whatever you don't say speak for itself-- 
                           so either way you're talking politics. 

                           Even when you take to the woods, 
                           you're taking political steps 
                           on political grounds. 

                           Apolitical poems are also political, 
                           and above us shines the moon 
                           no longer purely lunar. 
                           To be or not to be, that is the question. 
                           And though it troubles the digestion, 
                           it's a question, as always, of politics. 

                           To acquire a political meaning 
                           you don't even have to be human. 
                           Raw material will do, 
                           or protein or crude oil, 

                           or a conference table, whose shape 
                           was quarreled over for months: 
                           should we arbitrate life and death 
                           at a round table or a square one. 

                           Meanwhile people perished, 
                           animals died, 
                           houses burned, 
                           and the fields ran wild 
                           just as in times immemorial 
                           and less political.