ഇനിയൊരു കവിതയെഴുതാനില്ല എന്ന പോലായിരിക്കട്ടെ,
നിങ്ങളോരോ കവിതയെഴുതുന്നതും.
സ്ട്രോൺഷ്യം കൊണ്ടു പൂരിതമായ,
ഭീകരത കൊണ്ടു ദുർവഹമായ,
സൂപ്പർസോണിക് സ്പീഡിൽ പറക്കുന്ന ഈ നൂറ്റാണ്ടിൽ
മരണം വന്നെത്തുന്നതു ഭയാനകമായ വേഗതയിൽ.
ഓരോ വാക്കിനെയും നിങ്ങൾ പറഞ്ഞുവിടൂ,
കൊലമരത്തിനടിയിൽ നിന്നെഴുതുന്ന കത്തു പോലെ,
തടവറയുടെ ചുമരിൽ വരഞ്ഞിട്ടൊരാഹ്വാനം പോലെ.
നുണക്കഥ പറയാൻ ഒരവകാശവുമില്ല നിങ്ങൾക്ക്,
കൊച്ചുതമാശകളൊപ്പിക്കാനവകാശമില്ല.
തെറ്റു തിരുത്താനുള്ള നേരം നിങ്ങൾക്കു കിട്ടില്ല.
ഓരോ കവിതയുമെഴുതൂ,
നിശിതമായി, നിർദ്ദയമായി, ചോര മഷിയാക്കി-
ഇനി മറ്റൊന്നെഴുതാനില്ലെന്നപോലെ.
സ്ട്രോൺഷ്യം - ടെലിവിഷൻ ട്യൂബിന്റെ നിർമ്മാണത്തിനുപയോഗിക്കുന്ന ഒരു ലോഹം.
Blaga Dimitrova's "Ars Poetica"
Write each of your poems
as if it were your last.
In this century, saturated with strontium,
charged with terrorism,
flying with supersonic speed,
death comes with terrifying suddenness.
Send each of your words
like a last letter before execution,
a call carved on a prison wall.
You have no right to lie,
no right to play pretty little games.
You simply don’t have the time
to correct your mistakes.
Write each of your poems,
tersely, mercilessly,
with blood — as if it were your last.
(Translated from the Bulgarian by Ludmilla G. Popava-Wightman)
No comments:
Post a Comment