വസന്തമില്ലാതൊരു നിമിഷം പോലും ഞാനറിയാതിരുന്നെങ്കിൽ!
ദുഃഖത്തിനു ഞാൻ വിറ്റതെന്റെ കൈകൾ മാത്രം,
അതിനാൽ പ്രിയേ, തന്നിട്ടു പോവുക നിന്റെ ചുംബനങ്ങൾ.
നിന്റെ പരിമളം കൊണ്ടു മറയ്ക്കുക പകൽവെളിച്ചം,
നിന്റെ മുടി കൊണ്ടടയ്ക്കുക വാതിലുകളൊക്കെയും,
ഉറക്കം ഞെട്ടി ഞാൻ കരഞ്ഞാൽ -മറക്കരുതേ-
ഞാനൊരു ബാലൻ, സ്വപ്നത്തിൽ വഴി തെറ്റിയവൻ.
രാത്രിയുടെയിലകൾക്കിടയിലവൻ തിരയുന്നു നിന്റെ കൈകൾ,
ഗോതമ്പുകതിരുകൾ കണക്കെ നിന്റെ ലാളനകൾ,
നിഴലിന്റെ, ചൈതന്യത്തിന്റെ കണ്ണഞ്ചുന്ന പ്രഹർഷം.
ഒരു നിഴല്ക്കോട്ടയാണു പ്രിയേ, ഈ സ്വപ്നരാത്രി,
അതിലെനിക്കു തുണ വരിക പിരിയാതെ നീ,
പുലരി പിറക്കുന്ന നേരമായെന്നു നീ പറഞ്ഞിട്ടറിയട്ടെ ഞാൻ.
(പ്രണയഗീതകം-21)
1 comment:
പ്രണയകാവ്യങ്ങൾ വേനൽ,
വർഷം, വസന്തം ശൈത്യം, ഹേമന്തം,ശരത്
എന്നിവപൊലെ മാറി മാറി ഒഴുകുന്നു
ഇങ്ങനെ പ്രണയിച്ച് പ്രണയിച്ച്
ഒരു താജ്മഹൽ പണിയുക
പലർക്കും വേണ്ടി.
Post a Comment