കട്ട മേൽ കട്ട വച്ചു നിന്നെപ്പടുക്കുമ്പോൾ
കൈകൾ വിറക്കൊള്ളുന്നു ഞങ്ങൾക്ക്.
ഏതുകാലത്താണിനി ഞങ്ങൾ
നിന്നെ പണിതീർക്കുന്നതു പെരുംകോവിലേ?
എവിടെ റോമാനഗരം?
അതിടിഞ്ഞുവീണിരിക്കുന്നു.
എവിടെയാണു ലോകം?
അതു നശിച്ചുപോകുന്നു
നിന്റെ ഗോപുരങ്ങൾക്കു താഴികയുയരും മുമ്പേ,
ചില്ലുകൾ ചിതറിയ ദൂരങ്ങളിൽ നിന്നു
നിന്റെ മുഖപ്രഭ തെളിയും മുമ്പേ.
എന്നാൽ ചിലനേരം സ്വപ്നങ്ങളിൽ
നിന്റെ ഗർഭഗൃഹത്തിൽ കാലെടുത്തുവയ്ക്കുന്നു ഞാൻ,
എന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിറയുന്നു
അടിസ്ഥാനത്തിൽ നിന്നു ശീർഷം വരെ
നിന്റെ വൈപുല്യമങ്ങനെ.
അപ്പോഴെനിക്കു ബോദ്ധ്യം വരുന്നു:
എന്റെ മനസ്സിനു പറഞ്ഞ വേല തന്നെ,
ശേഷിച്ചതു കൂട്ടിച്ചേർത്തു
നിന്നെ പണിതീർക്കുകയെന്നത്.
ദൈവത്തിനുള്ള സ്നേഹഗീതങ്ങൾ
link to image
No comments:
Post a Comment