***
നിന്റെ കൈക്കുഴകളിൽ നിന്നു
ഞാൻ വിരട്ടിയുണർത്തിയല്ലോ
നിറം നരച്ച പ്രണയപ്പാമ്പുകളെ.
പൊള്ളുന്ന കല്ലുകളിലെന്നപോൽ
എന്റെ മേലിന്നവ പുളഞ്ഞുകിടക്കുന്നു,
തൃഷ്ണയുടെ കല്ലുപ്പു നക്കിയെടുക്കുന്നു.
***
ഹാ, തുണയ്ക്കു മനുഷ്യരെ വിളിച്ചു നാം കേഴുമ്പോൾ:
ഒച്ച കേൾപ്പിക്കാതൊറ്റയടി വച്ചു നടന്നുകേറുകയായിരുന്നു മാലാഖമാർ
കമിഴ്ന്നുകിടന്ന നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങൾക്കു മേൽ.
***
ദീർഘനാൾ നിങ്ങൾ യാതന തിന്നും,
എന്തെന്നുമേതെന്നുമറിയാതെ;
പിന്നെയൊരുനാൾ പൊടുന്നനേ നിങ്ങളറിയും,
പകയോടെ ചവച്ചിറക്കിയ പഴത്തിന്റെ കയ്പ്പൻചുവ:
ഒരെതിർവാദത്തിനുമാവില്ല പിന്നെ
ആ കയ്പ്പിന്റെ രുചിയിൽ നിന്നു നിങ്ങളെ പറഞ്ഞിളക്കാൻ.
1 comment:
തുണയ്ക്കു മനുഷ്യരെ വിളിച്ചു നാം കേഴുമ്പോൾ:
ഒച്ച കേൾപ്പിക്കാതൊറ്റയടി വച്ചു നടന്നുകേറുകയായിരുന്നു മാലാഖമാർ
കമിഴ്ന്നുകിടന്ന നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങൾക്കു മേൽ.
Post a Comment