നെരൂദ - നിന്നെ ഞാൻ പ്രണയിക്കുന്നതിവിടെ...

---

നിന്നെ ഞാൻ പ്രേമിക്കുന്നതിവിടെ,
ഇരുണ്ട പൈൻമരങ്ങളിൽ
തെന്നൽ സ്വയം വേറുപെടുത്തുമിവിടെ.
അലയുന്ന കടലിൽ പൊട്ടിച്ചൂട്ടു പോലെ
നിലാവു വീണു മിന്നുന്നു,
ഒന്നൊന്നായിക്കഴിയുന്നു,
ഒന്നിനൊന്നു ഭേദമില്ലാത്ത നാളുകൾ.

മഞ്ഞിന്റെ ചീവലുകൾ ചുരുളഴിയുന്നു,
നൃത്തം വയ്ക്കുന്ന രൂപങ്ങൾ പോലെ.
അസ്തമയത്തിൽ നിന്നൂർന്നുവീഴുന്നു
വെള്ളിച്ചിറകു വച്ചൊരു കടൽക്കാക്ക.
ചിലനേരമൊരു തോണിപ്പായ  കാണാകുന്നു.
ഉയരെ, ഉയരെ താരകൾ.
അതുമല്ലയെങ്കിൽ ഒരു കപ്പൽ,
കറുത്ത കുരിശു പോൽ.
ഞാനേകൻ.

ചിലനേരമതികാലത്തുണരുമ്പോൾ
ആത്മാവു പോലുമീറനിറ്റുന്നു.
ദൂരെ കടലൊച്ചപ്പെടുന്നു, മാറ്റൊലിയ്ക്കുന്നു.
ഇവിടെ, ഈ കടവിൽ.

നിന്നെ ഞാൻ പ്രേമിക്കുന്നതിവിടെ.
നിന്നെ ഞാൻ പ്രേമിക്കുന്നതിവിടെ,
ചക്രവാളം നിന്നെ മറയ്ക്കുന്നതു വെറുതെ.
ഈ നനഞ്ഞവയ്ക്കിടയിലും
നിന്നെ ഞാൻ പ്രേമിക്കുന്നതിവിടെ.
ചിലനേരമെന്റെ ചുംബനങ്ങൾ
പെട്ടകങ്ങളേറി ദീർഘയാത്ര പോകുന്നു,
ഒരുനാളും കടവടുക്കാതെ കടലലഞ്ഞുപോകുന്നു.
തുരുമ്പെടുത്ത നങ്കൂരങ്ങൾ പോലെ
മറവിയിൽപ്പെട്ടു ഞാൻ കിടക്കും.

സന്ധ്യ കടവടുക്കുമ്പോൾ
തുറകളിൽ വിഷാദം നിറയുന്നു.
ആർത്തിപ്പെടുന്നതേതിനെന്നറിയാതെ
കുഴഞ്ഞുതീരുകയാണു ജീവിതം.
ഞാൻ പ്രേമിക്കുന്നതു
കയ്യിലില്ലാത്തതൊന്നിനെ.
അത്രയ്ക്കുമകലെയാണു നീ.
പതിഞ്ഞ താളത്തിൽ സന്ധ്യ മയങ്ങുമ്പോൾ
അതിനോടു പടവെട്ടുകയാണെന്റെ ജുഗുപ്ത്സ.
പിന്നെ രാത്രി വരുന്നു,
എനിക്കു പാടിത്തരുന്നു.

ചന്ദ്രനതിന്റെ സ്വപ്നഘടികാരം മുറുക്കുന്നു.
നിന്റെ കണ്ണുകൾ ഭീമനക്ഷത്രങ്ങളായെന്നെയുഴിയുന്നു.
നിന്നെ ഞാൻ പ്രേമിക്കും നേരം
കാറ്റു പിടിച്ച പൈൻമരങ്ങൾക്കു മോഹം
കമ്പികൾ പോലെ മുരത്തയിലകളാൽ
നിന്റെ പേരിനെ പാടിപ്പുകഴ്ത്താൻ.

---

ഇരുപതു പ്രണയകവിതകൾ – 18
link to image

---