മർമ്മങ്ങൾക്കു മർമ്മമേ, കാതലിനും കാതലേ,
ആത്മാശ്ളേഷത്തിൽ മധുരം വായ്ക്കുന്ന ബദാമേ,-
വിദൂരനക്ഷത്രങ്ങളോളമീപ്രപഞ്ചം
നിന്റെ ബീജം പൊതിയുന്ന മാംസളത.
താനിന്നു നിർലേപനെന്നറിയുന്നു നീ,
അനന്തതയിലേക്കു നീളുന്നു നിന്റെ പുറംതൊലി,
വീര്യം തുടിച്ചു വിങ്ങിനില്ക്കുന്നു നിന്റെ സത്തുകൾ.
നിന്റെയനന്തശാന്തിയുടെ തെളിച്ചവുമായി
നിന്നെ പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യുന്നു കോടിസൂര്യന്മാർ.
എന്നാൽ നിന്നിലുണ്ടൊരു സാന്നിദ്ധ്യം,
സൂര്യന്മാരൊക്കെക്കെട്ടണഞ്ഞാലും ശേഷിക്കുന്നതൊന്ന്.
No comments:
Post a Comment