നേരം വളരെ വൈകി, മഴ പെയ്യുകയുമായി.
നമുക്കു വീട്ടിലേക്കു പോവുക, ചങ്ങാതിമാരേ.
കൂമന്മാരെപ്പോലെ നാം തെണ്ടിത്തിരിഞ്ഞ
ഈ പാഴിടങ്ങൾ വിട്ടു നാം പോവുക.
ആ കുരുടന്മാർ നമ്മെ മാടിവിളിയ്ക്കട്ടെ,
ഇവിടം വിട്ടു നാം പോവുക.
യുക്തികളെത്രയെങ്കിലും നിരത്തട്ടെ ബുദ്ധിമാന്മാർ,
അതു കേട്ടിരുട്ടടയ്ക്കാതിരിക്കട്ടെ നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങൾ.
നമ്മെ തടുക്കുകയുമരുത്,
ഈ പ്രണയത്തിന്റെ മായാനാടകം,
ഈ സങ്കല്പസ്വർഗ്ഗവും.
ചിലരൊരു മണിയേ കാണൂ,
കൊയ്തുകൂട്ടുന്നതവർ കാണില്ല.
‘എങ്ങിനെ’, ‘എന്തിനെ’ന്നുള്ള ചോദ്യങ്ങളും വേണ്ട.
കാലികൾ മേഞ്ഞുനടക്കട്ടെ.
നാം വീട്ടിലേക്കു പോവുക,
അവിടെയാണു വിരുന്നും സദിരും.
നഗ്നരും നിർമ്മലരുമായവർക്കുള്ളൊരു വീടല്ലോ,
അവിടെ പണിതിട്ടിരിക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment