കൊടുംകാറ്റു വീശുന്ന രാത്രി
ദൈവത്തിന്റെയൊരു ചേഷ്ട പോലെ,
തന്റെ പെരുംകൈകളാൽ
സർവതും തൂത്തുകൂട്ടുകയാണവൻ.
ആകാശം വിളർത്ത നക്ഷത്രങ്ങൾ വിക്കുന്നു,
ഈ ചുഴലിയിലൂന്നാനൊരിടം തേടുന്നു.
ദൈവമതൊന്നും ഗൗനിക്കില്ല.
കാടും ചുമരും പതറുന്നു, വിളറുന്നു.
ഭൂമിയുടെ തെരുവുകളിലൂടെ
കരിമ്പൻ കുതിരകൾ കുളമ്പടിച്ചുകുതിയ്ക്കുന്നു:
ദൈവത്തിന്റെ കൈ പായുന്ന നിഴലുകളാണവ.
1899 ഡിസംബർ 2
ഷ്മാർജെൻഡോർഫ് ഡയറിയിൽ നിന്ന്
No comments:
Post a Comment