ഈ വട്ടം ഞാനെത്തിയ-
തെന്റെ മുള്ളുകൾ ചുട്ടുകരിയ്ക്കാൻ,
എന്റെ ജീവിതം വിമലീകരിക്കാൻ,
ഉദ്യാനത്തിലെനിക്കു പറഞ്ഞ വേല
വീണ്ടും ചെയ്തു തുടങ്ങാൻ.
ഏങ്ങിയും കരഞ്ഞും കൊ-
ണ്ടീപ്പുഴക്കരെ ഞാനെത്തി,
വികാരത്തിലും വിശ്വാസത്തിലും നിന്നു
സ്വയം മുക്തനാവാൻ.
എന്റെ മുഖമൊന്നു നോക്കൂ.
നിന്റെ പാടുകളാണെന്റെ
കണ്ണീർത്തുള്ളികൾ.
ഈ നിശ്ശബ്ദത നിനക്കറിയുമോ?
സ്വന്തം മുറിയിൽ
മിണ്ടിയിരിക്കാനാരുമില്ലാത്ത
നിശ്ശബ്ദതയല്ലിത്.
ഇതു കേവലനിശ്ശബ്ദത.
ജീവനുള്ള നായ്ക്കൾ
ചത്ത നായയെ തിന്നുന്ന
നിശ്ശബ്ദതയുമല്ലിത്.
No comments:
Post a Comment