നിങ്ങളുടെ ഹൃദയം കവർന്നും കൊണ്ടിന്നൊരു
കുഞ്ഞുപാമ്പിനെപ്പോലതു ചുറയിട്ടു കിടക്കും,
പിന്നെച്ചില നാളുകൾ വെളുത്ത ജനാലപ്പടി മേൽ
മാടപ്രാവിനെപ്പോലതു കുറുകിക്കൊണ്ടിരിക്കും.
കണ്ണഞ്ചുന്ന മഞ്ഞു പോലതു വെളിച്ചം പായിക്കും,
പൂവു പോലതിനിതളുകൾ കൂമ്പിയെന്നുമാവും...
എന്നാലിതിനിടയിലുറപ്പായും നിങ്ങളറിയാതെയും
ആഹ്ളാദത്തിൽ നിന്നകലെ നിങ്ങളെയതു കൊണ്ടുപോയുമിരിക്കും.
കരളുരുകിയൊലിക്കുന്ന വയലിന്റെയർത്ഥനകളിൽ
മധുരമധുരമായിക്കരയുവാനുമതിനറിയാം,
പരിചയമാകാത്തൊരു പുഞ്ചിരിയിലതിന്റെ മിന്നായം കാണുമ്പോൾ
ഉൾക്കിടിലം കൊണ്ടു വിറക്കൊണ്ടുപോകും നാം.
1911 നവംബർ 24
No comments:
Post a Comment