അച്ഛനമ്മമാർ ചിലതരം കൊളുത്തുകൾ,
വിശ്വാസങ്ങളോടും രക്തബന്ധങ്ങളോടും
ആഗ്രഹങ്ങളോടും ശീലസുഖങ്ങളോടും
നിങ്ങളെ തളച്ചിടുന്നതവർ.
അവർക്കു കാതു കൊടുക്കേണ്ട!
കാക്കുകയാണവരെന്നു തോന്നിയാലും
തടവിലിട്ടടയ്ക്കുകയാണവർ നിങ്ങളെ.
ഇതുപോലൊരു ശത്രു വേറെയില്ല.
അവർ കാരണമത്രെ
ശൂന്യതയിൽ ജീവിക്കാൻ നിങ്ങൾ ഭയക്കുന്നതും.
ആത്മാവിനെയൂട്ടിവളർത്തുന്നതുടലെന്നുമറിയുക.
പിന്നെയതിനെ വഴിപിഴപ്പിക്കുന്നതുമതു തന്നെ.
പടയില്ലാത്ത കാലത്തെ മാർച്ചട്ട പോലെയാണുടൽ,
വേനൽക്കതു ചുട്ടുപൊള്ളും,
മഞ്ഞുകാലത്തു മജ്ജ മരയ്ക്കും.
ഉടലിന്റെ തൃഷ്ണകളോ,
നിങ്ങളെപ്പിരിയാത്തൊരു സഹചാരി,
അവന്റെ രീതികൾ പ്രവചനങ്ങൾക്കതീതം,
എന്നാലുമവനെപ്പൊറുപ്പിക്കണം നിങ്ങൾ.
ആ പൊറുപ്പു തന്നെ
സ്നേഹത്തിലേക്കും ശാന്തിയിലേക്കും
നിങ്ങളെയെത്തിക്കുന്നതും.
മുള്ളിനോടു തൊട്ടിരിക്കാൻ ക്ഷമയുണ്ടായതിനാൽ
പനിനീർപ്പൂവിനു പരിമളമുണ്ടെന്നായി.
മൂന്നാണ്ടെത്തിയ ഒട്ടകക്കുട്ടിയ്ക്കു പാലു ചുരത്തുന്നതും
ക്ഷമ തന്നെ.
ക്ഷമ തന്നെ
പ്രവാചകന്മാർ നമ്മെ പഠിപ്പിച്ചതും.
തുന്നിയെടുത്ത പുടവ സുന്ദരമായെങ്കിൽ
അതിനെടുത്ത ക്ഷമ തന്നെ കാരണം.
സൗഹൃദത്തിനും കൂറിനും കരുത്തുണ്ടെങ്കിൽ
ക്ഷമ തന്നെയതിനും കാരണം.
ഒറ്റയാനാ,ണപകൃഷ്ടനാണു താനെന്നു തോന്നുന്നുവെങ്കിൽ
ക്ഷമയില്ല നിങ്ങൾക്കെന്നേ അർത്ഥവുമുള്ളു.
പാലിൽ തേൻ ചേരും പോലെ
ദൈവത്തിൽ കലരുന്നവരോടു ചേരൂ;
'വന്നുപോകുന്നതിനെയല്ല,
ഉദിച്ചസ്തമിക്കുന്നതിനെയല്ല
ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നതെന്നു'ദ്ഘോഷിക്കൂ.
പ്രവാചകന്മാരെ ജനിപ്പിച്ചവനിൽ ജീവിക്കൂ,
സഞ്ചാരികൾ വഴിയരികിൽ കൂട്ടിയ തീ പോലെ
കെട്ടണയുമല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ.
No comments:
Post a Comment